Nooit meer slapen: week zoveel

En weer is daar een week voorbij. De lentes die komen en gaan hier, mist, sneeuw en blauwe lucht niet te warm maar wel nog licht om tien voor tien. Maar morgens is het nog steeds heerlijk om de frisse lucht in te gaan door de opening die mijn deur laat bij het opengaan. Het is dan wel weer meer dan een halfjaar geleden dat ik die Nederlandse lucht heb genoten maar dit, hierbuiten is toch een stuk…beter…of mijn huis hier is gewoon muffer.
Vandaag heb ik ook “tar”geroken, een soort van teer maar op ambachtelijke manier vervaardig door stukjes dennenboom te verbranden onder het zand, zonder vuur dus en via een trechter systeem wordt het Tar dan opgevangen, wat je overhoud is houtskool. Dit spul gebruiken we om het hout te beschermen als het in contact staat met ander hout of ijzer en het vochtig kan worden. Ik heb een plaat met een oog gemonteerd, dit is een onderdeel van de verstaging, het voorstag om precies te zijn (touwtje naar de bovenkant v/d mast).

Dit onderdeel wordt deels in het hout gemonteerd en de contact delen worden dus met dit tar ingesmeerd en als extra word er een soort vilt tussen gelegd dat als het ware één wordt met het tar, een goede pakking zou je kunnen zeggen en geheel origineel. Verder heb ik de middelste dekplanken gelegd en zijn we aan het rekenen geslagen om een mooie verdeling te maken voor de overige planken. Bijvoorbeeld 73,3 cm en 8 planken en het moet ook aflopen maar 4 meter verder heb je 72,5 cm maar de twee eerste planken moeten 1,5 cm dunner zijn dan dat ze zijn in het begin maar de overig planken mogen eigenlijk niet breder toelopen naar boven, snap je het nog? Maakt niet uit het komt wel goed. Een boot van 70 jaar heeft al heel wat mee gemaakt en door de hardlijn die ik deze week heb gemaakt kun je mooi de verschillen opmeten tussen bakboord en stuurboord. Ook moet je om oude reparaties heen werken en ze zo goed en origineel mogelijk integreren met het nieuwe en ingezakte dekbalken ophogen met dunne stroken eiken hout en die weer een mooie vorm geven en zo ben je er maar druk mee.

Het Noors heeft ook opeens een wending genomen, tijdens het werken is het nog veel Engels maar in de pauze heb ik al hele gesprekken in het Noors, het is verbazingwekkend hoeveel je kunt zeggen met drie woorden. Verder heeft deze week een nieuw lichtpuntje gebracht in mijn donkere filosofische bovenkamer, ik heb via het internet een echte en zelfs nog levende filosoof gevonden waarmee ik een goed gesprek heb kunnen voeren. Ik heb altijd veel nagedacht en hier in Noorwegen ben ik ook meer gaan schrijven maar mijn gedachtes heb ik alleen maar kunnen delen met boeken ooit geschreven in een duister verleden. En gedachtes delen met boeken is ook maar éénrichtingsverkeer dus het treffen van een soortgenoot is altijd een heugelijk feit en het klink misschien raar maar ik was meer opgelaten om een filosofische mail te schrijven naar een filosoof in Nederland dan een mail naar een Noorse dame via een dating site, ik zal wel niet helemaal lekker zijn denk ik. Maar het schrijven is gewoon leuk en het zoeken naar woorden en het met woorden, denk-beelden beschrijven is een uitdaging… wikken en wegen, draaien en twijfelen. Nog een laatste ding, mijn Kendo lessen gaan goed, ik train een 16 Noorse jongen die heel enthousiast is en dat is leuk om te zien. Zelf moet ik alle zijlen bijzetten om hem de indruk te geven dat ik het allemaal snap, doe ik ook wel gedeeltelijk maar ik moet zelf nog zoveel leren en nu geef ik hem aanwijzingen waar hij op moet letten die mijnleraar, sorry sensei nog niet zo lang geleden tegen mij zij.