Hoi

Ja mensen, ik weet het, ik schrijf niet zo veel meer op mijn blog. De belangrijkste reden is dat ik nu iemand in mijn leven heb en waar ik nogal druk mee ben, ik zou graag over die situatie willen schrijven maar dat doe ik niet omdat het ook met haar privacy moet rekening houden. Mijn werk gaat gewoon door en de Noren zijn nog steeds Noren en schrijven over die dingen is nu niet zo belangrijk voor mij. In het kort: alles gaat op het werk goed, ben begonnen als projectleider op de Blomøy maar in de vorm zoals het nu hier is gegoten zal ik er niet mee door gaan. Ik wil boten bouwen en niet de helft van de tijd op een kantoortje zitten, voor de administratie moeten ze maar iemand aannemen. Dat is niet alleen mijn idee hoor, ook de ander projectleiders denken er zo over hun handelen er alleen minder na. Maar de bouw gaat goed, heb alles onder controle, op dat gebied heb ik al veel geleerd de afgelopen jaren.

Al dat neuzen in boeken en nadenken heeft mij trouwens ook veel geleerd, van de week heb ik er bij gezeten toen de psycholoog van Kyien hier was en alles wat hij aanhaalde en als tips gaf heb ik ook al eens gezegd in onze gesprekken. Met ander woorden, ik kan dat baantje van meneer de psycholoog zo over nemen als dit het is wat hij in zijn repertoire heeft, een opsteker voor mij, ben niet helemaal achterlijk.

Wel, ik zal wel zien wanneer ik weer schrijf, wil het wat meer over filosofie hebben maar weet nog niet in welke vorm en ik moet mijn cynische blik op de wereld en wat ik met dat geschrijf kan bereiken zien kwijt te raken en gaan geloven dat het zin heeft om die gedachtes te delen.

“De laatste christen stierf aan het kruis.”

Friedrich Nietzsche

Prettig kerstfees.

Wat doe ik nu?

De Blomøy is ziek en komt een tijdje bij ons om aan te sterken. Er is wat rottigheid op het dek, waar de reling is zeg maar, dus dat snijden we der uit en zullen we vervangen door mooi nieuw hout. Wat dieper in haar hebben stalen bouten gezorgd voor diepe zweren in een deel van haar ruggenmerg. Die bouten trek ik er voorzichtig uit en dat wat is aangetast haal ik weg en wordt ook vervangen door vers nieuw hout. Dat waren de zichtbare wonden maar recent heb ik wat huiddelen weg gehaald en daaronder zag het er ook niet al te fris uit…ik houd jullie op de hoogte.

Vandaag een heerlijke wandeling gemaakt samen met een goede vriendin van mij. Het weer is nu nog mild en alleen de toppen hebben een vers laagje sneeuw gekregen de afgelopen paar dagen. De dagen worden steeds korter en ik voel me steeds beter, ik verwelkom de lange nacht die gaat komen.

Je moet toch wat

Het is mij weer een week geweest... Samenwonen is leuk, tot nu toe leuk genoeg om die twee vrouwen te tolereren… twee vrouwen? Wel het is er maar èèn maar zoals met de meeste vrouwen met de hormonen in de bestuurders stoel is het altijd maar afwachten wat er avonds op tafel staat, figuurlijk gesproken dan. Ik bespaar jullie de details maar na 6 jaar vrijgezellen leven is het wel even wennen maar zoals gezegd… het heeft ook zo zijn voordelen.

Dit weekeind heb ik mijn galerie in gericht met de centen die ik nog over had, het ziet er helemaal echt uit en ben er wel blij mee. Zaterdag was mijn eerste dag, er was een feestdag hier in de buurt en daar heb ik een paar bezoekers aan over gehouden, heb een foto verkocht. wel raar hoor, geld vragen voor een foto die ik voor de lol heb gemaakt en ook al die mensen die heel belangstellend rondkijken.

Op mijn werk gaat het nu ook weer beter, na dat Straumnes te water in gegaan was het wat rustig. De gebruikelijke Noorse sloomheid zorgde er voor dat er maar geen duidelijke besluiten werden genomen over de volgende boot en wat te doen daarmee. Dinsdag kwam ik op mijn werk en vernam van een collega dat er problemen zijn om een projectlijder te vinden voor de nieuwe boot genaamd Blomøy, Mijn collega’s die er al veel langer werken hadden er geen trek in maar wat mij verontruste is dat niemand mij gevraagd heeft of ik er interesse in had of op zijn minst mij vertellen waarom ze niet naar mij toe zijn gekomen. Ik maakte mij extra druk omdat we de dag ervoor van de nieuwe directeur van alle musea hier in de buurt een les kregen in bedrijfsvoering en hoe ondermeer communicatie zo belangrijk is. Ik ben dus woensdag naar onze baas gestapt en heb hem hier op gewezen en verteld dat ik die functie wel wil hebben, wel dat werkte, ik ben nu projectlijder van de Blomøy (vogeleiland) met die verstanden dat ik nog wat administratieve taken moet delen met een meer ervaren collega die mij dat gaat leren. Maar ik ben er wel blij mee, heb net een halve boot gemaakt en drie spijkers uit een stuk houd getrokken en nu kan ik de boel lekker zelf gaan regelen…ik ben er altijd wel goed in geweest om dat wat ik wil naar mij toe te dirigeren en dat is weer is gelukt en kan ik weer is waar proberen te maken waar ik eigenlijk nog niet veel van af weet, the great pretender.

Een nieuw begin

Ik ga het maar weer is proberen, regelmatig wat schrijven op mijn blog. Mijn hoofd zit nog wel enigszins op slot, veel meegemaakt en het na-ijlen van mijn gordelroos zal er ook wel meet te maken hebben. Het klinkt zo onschuldig die ziekte maar ik kan je vertellen dat het behoorlijk vermoeiend is en een huis kopen en verhuizen is ook niet iets wat je er effe tussendoor doet en een nieuwe vriendin die net gescheiden is, is in dit kleine gat waar ik woon ook niet iets dat je in de koude kleren gaat zitten.

Op het werk gaat alles zijn gangetje, ik kan nog steeds niet echt hoogte krijgen van de Noorse manier van organiseren maar dat zal wel nooit gebeuren. Ze nemen mij zoals ik ben en dan zal ik die gunst maar terug geven. Het leven in mijn nieuwe huisje is goed, meer ruimte en een rustige omgeving. Ik leef dan wel niet meer alleen maar het samenwonen heeft ook wel zijn voordelen. Het is wel snel gegaan allemaal, ik heb nu een echt huis met allerlei apparaten, verschillende grote kamers en de al eerder genoemde vriendin waarmee ik van alles samen doe… allemaal nieuw voor me maar ik blijf er redelijk rustig onder zoals altijd maar de Nietzsche in me is het er nog steeds niet mee eens en die zal zich voorlopig ook nog wel blijven roeren we leven nou eenmaal in een imperfecte wereld.

Ik ben ook nog een weekje in Nederland geweest om mijn neefje Raven te bewonderen die mijn zusje Froukje op de wereld heeft gezet, de onschuld in de ogen kijken is natuurlijk altijd mooi en ik verbaas mij altijd weer dat het allemaal zo mooi werkt… negen maanden broeden en daar is een nieuw mensje met alles er op en er aan, heel mooi.

Bijna klaar en mijn eerste zonsondergang.

Vlieg zoekt zijn vriendje...

Rondom mijn nieuwe huisje

Mooie bloemen

Mijn eerst huis gekocht

Ik heb vandaag een huis gekocht. Het is een niet al te groot huis maar vergeleken met wat ik nu heb is het een kasteel. Beneden is er een grote woonkamer met open keuken, grote bijkamer, gang berghok en douche/wc. Boven een tweede grote woonkamer met twee slaapkamers en een douche/wc. Beneden en boven is er een groot balkon met een supper uitzicht. Het huis is gebouwd in 1986 en is goed onderhouden hoewel het het laatste jaar heeft leeg gestaan zodat er wat schilderwerk over is waar de vorige eigenaar niet aan toegekomen is. Voor al dit moois, inclusief een assortiment witgoed en meubels betaal ik ongeveer 375.000,. Kronen, zeg maar 45.000 euro, daar hebben jullie net een garage voor... ha ha. Later meer.