Wat doe ik nu?

De Blomøy is ziek en komt een tijdje bij ons om aan te sterken. Er is wat rottigheid op het dek, waar de reling is zeg maar, dus dat snijden we der uit en zullen we vervangen door mooi nieuw hout. Wat dieper in haar hebben stalen bouten gezorgd voor diepe zweren in een deel van haar ruggenmerg. Die bouten trek ik er voorzichtig uit en dat wat is aangetast haal ik weg en wordt ook vervangen door vers nieuw hout. Dat waren de zichtbare wonden maar recent heb ik wat huiddelen weg gehaald en daaronder zag het er ook niet al te fris uit…ik houd jullie op de hoogte.

Vandaag een heerlijke wandeling gemaakt samen met een goede vriendin van mij. Het weer is nu nog mild en alleen de toppen hebben een vers laagje sneeuw gekregen de afgelopen paar dagen. De dagen worden steeds korter en ik voel me steeds beter, ik verwelkom de lange nacht die gaat komen.

Je moet toch wat

Het is mij weer een week geweest... Samenwonen is leuk, tot nu toe leuk genoeg om die twee vrouwen te tolereren… twee vrouwen? Wel het is er maar èèn maar zoals met de meeste vrouwen met de hormonen in de bestuurders stoel is het altijd maar afwachten wat er avonds op tafel staat, figuurlijk gesproken dan. Ik bespaar jullie de details maar na 6 jaar vrijgezellen leven is het wel even wennen maar zoals gezegd… het heeft ook zo zijn voordelen.

Dit weekeind heb ik mijn galerie in gericht met de centen die ik nog over had, het ziet er helemaal echt uit en ben er wel blij mee. Zaterdag was mijn eerste dag, er was een feestdag hier in de buurt en daar heb ik een paar bezoekers aan over gehouden, heb een foto verkocht. wel raar hoor, geld vragen voor een foto die ik voor de lol heb gemaakt en ook al die mensen die heel belangstellend rondkijken.

Op mijn werk gaat het nu ook weer beter, na dat Straumnes te water in gegaan was het wat rustig. De gebruikelijke Noorse sloomheid zorgde er voor dat er maar geen duidelijke besluiten werden genomen over de volgende boot en wat te doen daarmee. Dinsdag kwam ik op mijn werk en vernam van een collega dat er problemen zijn om een projectlijder te vinden voor de nieuwe boot genaamd Blomøy, Mijn collega’s die er al veel langer werken hadden er geen trek in maar wat mij verontruste is dat niemand mij gevraagd heeft of ik er interesse in had of op zijn minst mij vertellen waarom ze niet naar mij toe zijn gekomen. Ik maakte mij extra druk omdat we de dag ervoor van de nieuwe directeur van alle musea hier in de buurt een les kregen in bedrijfsvoering en hoe ondermeer communicatie zo belangrijk is. Ik ben dus woensdag naar onze baas gestapt en heb hem hier op gewezen en verteld dat ik die functie wel wil hebben, wel dat werkte, ik ben nu projectlijder van de Blomøy (vogeleiland) met die verstanden dat ik nog wat administratieve taken moet delen met een meer ervaren collega die mij dat gaat leren. Maar ik ben er wel blij mee, heb net een halve boot gemaakt en drie spijkers uit een stuk houd getrokken en nu kan ik de boel lekker zelf gaan regelen…ik ben er altijd wel goed in geweest om dat wat ik wil naar mij toe te dirigeren en dat is weer is gelukt en kan ik weer is waar proberen te maken waar ik eigenlijk nog niet veel van af weet, the great pretender.