Das boot

Ik heb een boot... Ze zijn de zolder aan het opruimen op het werk en daar stond nog een half afgemaakt project van een, ik denk, jaren vijftig speedbootje. Een heel mooi ding, ik vond hem altijd al wel mooi maar nu zag Bjørn mij zo kijken en vroeg mij waarom ik hem niet ging opknappen. De eigenaar heeft namelijk al meer dan vijf jaar niks meer van zich laten horen en nooit betaald dus ze wilden hem gaan opbergen in de loods een end hier vandaan. Ik meteen naar de baas en gevraagd of ik hem mocht hebben, geen probleem. Heb ik wat te doen de komende winteravonden. De boot is ontworpen door Bror With, schijnt een beroemde ontwerper te zijn, hij heeft in ieder geval mooi lijnen en details en je zit er, als hij ooit klaar is, in als in een Amerikaanse slee, laag, met een normaal stuur en een echt dashboard, mooi man. Ik ga er wat meer over uitzoeken dus ik hou jullie wel op de hoogte.

Nieuwe camera

Ik heb niet veel te schrijven vandaag, ik kom net terug van een boottochtje met wat Gratangernezen en ga zo naar bed maar het belangrijkste, voor mij tenminste, is dat ik een nieuwe digitale camera heb gekocht en de halve dag met mijn hoofd tussen de bloemen heb gezeten om eindelijk weer is serieus macrofoto’s te maken. Het is een Nikon D40x en ik ben er heel tevreden over, een aanrader die camera mocht iemand van plan zijn er ook één aan willen schaffen. Zie voor een test van de camera: http://www.letsgodigital.org/html/review/nikon/d40x/nikond40x_NL1.html . Je ziet hieronder een paar foto’s die ik vandaag gemaakt heb en op mijn foto site kun je de rest zien, ga daarvoor naar de volgend link: http://www.flickr.com/photos/8016203@N08/ . Zo, ik ga nog even naar de buis kijken en dan slapen… o ja, lekker gewerkt deze week.

Dak

En we bouwen voort. Deze week heb ik de twee daken af gekregen en ben ik begonnen aan de binnenkant. We gaan gestaag door maar het zal nog wel een aantal weken duren voordat we klaar zijn met de boot, het duurt allemaal wat lang maar de Noren, die zich wel zorgen maken over het op tijd klaar zijn, nemen verder geen maatregelen om er ook werkelijk voor te zorgen. Als Nederlander ben je gewend omdat met zijn allen te zorgen dat de boel afkomt maar hier neemt iedereen maar vrij en word er aan andere boten gewerkt en maken ze zich niet echt druk. Zo langzamerhand raak ik er wel aan gewend dat vrije tijd hier belangrijker is dan werk, wat natuurlijk mooi klink in ook wel iets idealistisch heeft maar ik denk dat de Nederlandse mentaliteit van ‘werken en niet zeuren’ iets te veel in mijn bloed zit, het klinkt zo mooi maar wennen doet het niet. Voorbeeld: ik hoorde net op de Nederlandse radio dat een of andere parlementariër voorstelt heeft om mannen, na dat hun vrouw bevallen is, niet twee dagen vrij te geven maar twee weken, wel, jullie weten het al, maar hier hebben ze maanden vrij en het houd maar niet op die vrije tijd, alles voor de kinderen. Heel mooi natuurlijk maar die Noren kunnen dat alleen maar doen omdat ze bulken van het geld want de productiviteit stelt niet zo veel voor wat ik nu weer is aan den lijve merk. Gelukkig ben ik geen leidinggevende hier anders zou ik er gek van worden, laat ze maar varen…als die boot ooit af komt. Het weer is hier de laatste tijd wat wisselvallig maar de winterjassen kunnen opgeborgen blijven dus echt ernstig is het niet. Dat het 24 uur per dag licht is heb ik niet zo veel last meer, het wendt bij mij kennelijk snel, gelukkig maar. Met mijn tennisarm gaat het ook wat beter dus eigenlijk heb ik een goede week achter de rug al met al.

De zomer komt er aan

En we timmeren weer verder. Deze week hebben we een nieuwe collega erbij gekregen, een Noor die sinds een jaar terug is uit Zwitserland waar hij jaren heeft gewoond en het vak geleerd heeft. Hij ergens in de vijftig en woont hier vier uur vandaan, hij slaapt hier in zijn kleine campertje, hij heeft er dus wel wat voor over. Deze week heeft hij mij geholpen, opeens moet ik dus voor twee denken, nou bijna dan, je bent er toch altijd druk mee als je anderen bezig moet houden, vooral als veel wat er moet gebeuren voor mij ook nog nieuw is, maar hij doet zijn best en moet natuurlijk nog ingewerkt worden. Deze weekheb ik mij bezig gehouden met het achterste gedeelte van het stuurhuis. Het dak was er al afgesloopt dus dat was mooi en in het begin zag het frame aan de bovenkant er wel goed uit, ik dacht alleen maar een verbinding in de hoe te hoeven vervangen maar zodra ik met mijn mes in het hout stak, dat er redelijk uit zag, bleek dat het behoorlijk zacht was, rottigheid dus. Aan bakboordzijde was het hout wel goed volgens Niels (projectlijder) maar daar zaten ook wat losse plekken in en toen heb ik maar voorgesteld om het hele dak te vervangen inclusief de dwars balken, het wordt anders zo’n lappendeken van nieuwe en oude stukjes, ik doe het liever goed. Niels was overtuigd door mijn argumenten dus ik heb het hele dak vervangen. een leuke uitdaging natuurlijk, allereerst moet het precies worden na gemaakt zodat het weer past in het oude dat blijft maar ook omdat we voor latere generaties de constructie willen bewaren, we zijn toch een soort van museum. De verbindingen waren een uitdaging, een soort van taps toelopende zwaluwstaart verbinding, precisie klusje. Het is een mooi dakje geworden al zeg ik het zelf dus mijn week is geslaagd en het samenwerken is ook leuk gegaan met “de Nieuwe” (zijn naam ben ik al weer vergeten, al dat zaagsel is in mijn hoofd gaan zitten denk ik), wat ook leuk is, is dat hij weinig Engels spreekt dus we praten in het Noors, dat gaat mij steeds beter af merk ik en dat is leuk om te merken.

xxx

xxx

xxx xx

xxx

xxx

Zomer en middernachtzon

Deze week weer Kendo les gegeven. Door het mooie weer hebben
we het lekker buiten gedaan, niet al te lang want mijn elleboog is nog
behoorlijk irritant aanwezig. Met les gaat het goed, Simon vindt het leuk
en doet het goed en ik vind het lesgeven leuk om te doen

Zoals gezegd was (en is) het hartstikke mooi weer hier in het hoge noorden.

Gelukkig heb ik dus die blessure aan mijn elleboog anders had ik niet

elke ochtend lekker buiten kunnen ontbijten en een boek lezen.

Hier kijk je naar beneden vanaf de berg waar we de middernachtzon
hebben bekeken gisteren (zaterdag). Gratangen ligt ingesloten tussen

bergen dus vandaar uit kun je de zon om 12 uur nachts niet zien

daarom zijn we naar de ingang van het fjord gereden en zijn we daar

de eerste de beste berg opgeklommen die we tegenkwamen. Samen met

Kyien heb ik deze tocht gemaakt omdat de andere Gratangnezen

gingen vissen. De berg is ongeveer 600 meter hoog en we wisten niet zeker

of we de zon ook daadwerkelijk konden zien van af de plek die we hadden

uit gekozen.

Eén van de prachtige meertjes boven op de berg, het uitzicht was prachtig,

op de achtergrond zie je de bergen rondom Gratangen

Het water was heerlijk, niet te koud, precies goed. Ik stond wel in een

dikke laag blubber maar het was lekker om even af te koelen. De wind

kwam vanuit het zuiden en was niet zo koel als het hier meestal is, ik

denk dat het ongeveer 23 graden was en met een strak blauwe lucht

wil die zon wel branden dan.

Zucht, wat is het leven toch zwaar.

Het eerste stuk van de tocht liepen we over

een pad dat bij een paar hutten uit kwam,

daarna gingen we de natuur in richting zon en hoge top.
Zoals altijd blijkt na het bereiken van de top er
daarachter nog één te liggen en dit herhaalde zich
een paar keer. We liepen over stenen en over
mos en sneeuw. In het mos zakte je soms tot over
je enkels weg zo nat en zompig was het, het
sneeuw is druk bezig met smelten en als water gaat
het overal heen op zijn weg naar beneden.

En toen waren we op de top en het was super daar. Mooi uitzicht

en stil, heel stil. Af en toe hoorde je in de verte wat rotsblokken hun

grip verliezen door het smeltend sneeuw en naar beneden storten,

het is echt stil daar. Waar maak een mens zich eigenlijk druk

om als je weet dat er van dit soort mooie momenten zijn, van dit

soort mooie plekken.

Het mooi uitzicht naast ons.

En achter ons.

En natuurlijk, er moest fikkie gestookt worden.

Datging niet helemaal zoals het moest, ik ben

geen padvinder heb ik gemerkt, of ik heb geen

geduld want ik pakte de fles benzine en dacht

het daarmee wel aan de gang te krijgen, wel

ik kreeg wel wat aan de gang maar dat was

de fles zelf die ik van schrik weg gooide en als

een soort molotovcocktail zijn brandende

vloeistof verspreide, halve berg in de fik, hoop

rook van de vochtige mos dat in de brand stond,

ik zag de koppen in de krant al voor me:

‘domme ollander steekt berg in de fik’ maar het

viel allemaal wel mee. Het kampuur is er trouwens

niet gekomen

En na een paar uur wachten zag het er naar uit dat we de

middernachtzon zouden gaan zien, het is bijna twaalf uur.

Bij jullie in Holland is hij een paar uur geleden al achter de horizon

verdwenen maar hier is hij nog duidelijk zichtbaar. Om half één

liepen we weer naar beneden en dan ben je klaar wakker als je

in de auto stapt, bijna twee uur is het dan, twee uur in de nacht…

maar het voelt als twee uur in de middag, voorlopig zal ik er nog

niet aan wennen denk ik.

En de schapen slapen ook nog niet.