Vulcan

Twee weekjes vrij. De dokter heeft mij naar huis gestuurd nadat ik kwam klagen over mijn nek en arm. Er was weer een nieuwe dokter, een dame uit Zweden, kennelijk wil niemand in deze uithoek dokter zijn want als ik het goed gebruik wisseleen de dokters hier elkaar al jaren een paar keer per jaar af. In ieder geval was ze nogal onzeker met der Engels en begreep ik pas een dag later dat ik mij ziek moest melden op mijn werk. Ik ging met mijn verwijsbriefje naar de chef om te zeggen dat ik eerdaags een paar uurtjes moet missen om naar de fysiotherapeut te kunnen gaan, hij wees mij er toen op dat ik twee weken thuis kon gaan uitzoeken. Ook goed dacht ik, een beetje overdreven maar waarom niet, waarom die mut… mij dat niet wat duidelijker verteld heeft weet ik niet, zal de Noorse verlegenheid wel weer zijn. In ieder geval ben ik al twee keer naar de fisio geweest en heb ik pillen voor mijn arm. Rust en die pillen zijn wel goed voor mijn arm merk ik en mijn nek is nog steeds wat stijfjes en krakerig,daar maak ik mij wel wat zorgen om maar het zal uiteindelijk

allemaal wel los lopen. Het is weer is de laatste tijd wat wisselvallig, niet echt koud, een graad of 12 gemiddeld. Er zijn wel mooie luchten om naar te kijken en te fotograferen, dat valt nog niet mee met een digitale camera omdat die wat minder grote contrast verschillen aan kan maar dat leren we wel. Ik volg trouw mijn lessen op dvd en van de week heb ik het trucje geleerd op panoramafoto’s te maken van lossen foto’s. eerder moest je dan een hoop vervormen en plakken en noem maar op maar in photoshop cs3 gaat dat voor het grootste gedeelte automatisch met tot nu toe bevredigende resultaten maar in de toekomst komen er wel mooiere resultaten. Het fotograferen is leuk, mijn lezen en filosoferen schiet er wel een beetje bij in merk ik, soms mis ik het wel een beetje maar aan de andere kant is het ook niet leuk om in je eentje te filosoferen, ik zal er de wereld niet mee veranderen en illusie over deze wereld heb ik toch al niet en die zal ik met of zonder filosofie ook niet krijgen. Ik luister nog wel veel naar radio 1, het nieuw over de wereld volgen en Nederlandse stemmen horen vind ik wel fijn en ik verlang er geen seconde langer naar Nederland door maar ik blijf het wel dus een band heb ik,

buiten mijn familie om, nog wel mee maar terugkeren, daar weer leven, ik kan het mij niet voorstellen, ik weet niet precies waarom, daar zal ik nog wel is een filosofische boom over opsteken, ik denk dat het iets heeft te maken met het nest verlaten waar geen toekomst meer is voor te stellen. Het fotograferen is dus een mooie afleiding om mijn cynisme niet te veel te voelen door het leven dat er door de ogen van een filosofisch ingestelde nogal zorgwekkend uitziet. Natuurlijk, ik herhaal het maar weer is, ziet mijn eigen toekomst er prima uit, ik ben te positief in gesteld of misschien beter gezegd, ik lijk wel een beetje op de Vulcans, van Startrek ja. Ik kijk er nog al veel na de laatste tijd vandaar. Een Vulcan beert de wereld logisch de wereld te bekijken en daardoor geen gevoellens te hebben, die onderdrukken ze met hun logica zou je ook kunnen zeggen. Ik heb wel gevoellens maar in de werkelijkheid ga ik gewoon door omdat het niet logisch is om je druk te maken… ja je merkt het wel, ik kijk iets te veel Star trek, bekijk het zelf maar is. Zo, morgen weer lekker niksen, ik voel mij er wel wat schuldig door hoor, ik ben niet graag ziek thuis, ik kan best wel werken maar in onze luxe wereld word je al snel ziek verklaard dus laat ik mij maar aanpassen maar ergens ben ik nog steeds Marinier en die gaan Aaltijd door.

Galen-gen

En de weken gaan verder en de wekeinden ook, dag naar dag. Mijn nek zit mij nog al in de weg de laatste tijd, ik heb hem nog al hard gestoten begin dit jaar zoals jullie misschien nog weten. Na een aantal gangen giroprakter ging het wel weer goed volgens mij maar de laatste paar weken is hij irritant aanwezig. Er knakt en schraapt van alles als ik mijn hoofd draai en af en toe kan ik een wervel bewegen, niet fijn en het kan ook een verklaring zijn waarom ik vaak nog al moe ben, tenminste, dat heb ik toen op een poster gelezen bij de giroprakter. Maar het is ook weer normaal donker op tijden dat het dat moet zijn dus dat kan ook nog wel is helpen en ik moet kennelijk door een fase dat het wonen hier in dit afgelegen gat mij wat tegen staat. We hebben wel een nieuwe collega, eigenlijk een leerling, 22 jaar en dat is leuk. Merk ik weer is dat ik niet zoveel heb met veel van mijn leeftijdsgenoten die al van alles hebben bereikt en dat allemaal nog al serieus nemen, op je 22^e moet het nog allemaal gebeuren en dat merk je in de omgang. Nu maar hopen dat ik niet zo’n domme dertiger ben geworden, ik zal het wel nooit weten maar het heeft mij wel weer wat vrolijker gemaakt en doen beseffen dat ik leuke gesprekken mis met mensen die nog enthousiast in het leven staan. En ben ik dan nog zo enthousiast? Ik hoop het wel, in mijn hoofd misschien niet altijd maar als het er op aan komt dan zal ik dat altijd wel weer blijven hoewel mijn omgeving daar misschien wel is anders over denkt maar dat weet ik eigenlijk ook niet zeker. Ik schuif het maar af op het verschil in karakter tussen de Noor en de Nederlander hoewel ik ook collega’s heb die uit andere delen van Noorwegen komen en dat merk je wel. Een Fries en een Brabander verschillen ook, ze hebben hier wel wat van die Friezen trouwens, zelfvoldaan, eigenwijs en achterdochtig/uit-de-boom-kijkerig maar laten we uitkijken met dat generaliseren. Voorlopig gaan we maar gewoon dom door, het “vangalen-gen” zal wel de grootste veroorzaker zijn van mijn onrust maar die kunne we niet uitzetten hè, dus dan moet het de Noren maar zijn. Ik verontschuldig mij bij deze voor mijn geklaag maar ik moet het toch ergens kwijt de positiever berichten over het leven boven de poolcirkel komen vanzelf wel weer en verder vermaak ik mij hier met mijn camera en mijn lessen photshop dus ik kom de dagen wel door.

Beetje laat

Ik kreeg de opdracht om weer is wat te schrijven, daar heb ik nu dus aan voldaan maar vooruit, ik zal wat meer vertellen. Het werk gaat gewoon door, de ploeg is nog niet compleet, de vakantie is nog niet afgelopen. De stuurhut is bijna klaar, ik ben er tevreden over en de rest ook geloof ik, het ziet er mooi uit al zeg ik het zelf. Het weer is eigenlijk veel te mooi om te werken, het is hier zonnig en warm, en iedereen maar zeggen dat ze niet naar Noorwegen willen omdat het weer niet goed is, wij hebben in ieder geval geen bakken met regen hier. Het wordt ook al weer wat donkerder, ik heb zelfs de maan kunnen zien van de week maar nog geen sterren. Tegenwoordig zit ik veel achter de computer en maak veel foto’s, voor dat het echt donker wordt, mijn nieuwe computer werkt fantastisch, ik gebruik hem alleen voor mijn foto’s en dat gaat een stuk beter dan op mijn ouwe. Het lijkt heel wat zo met die drie monitoren maar als je eenmaal aan een dubbele monitor bent gewent dan wil je niet meer terug vandaar dat er ook twee zijn aan gesloten op mijnnieuwe computer. Ik heb allerlei lessen op DVD waarin photoshop wordt uit gelegd, zeer leerzaam, ik leer ieder dag wel weer wat nieuws bij, het is een behoorlijk gecompliceerde programma maar langzamerhand begin ik het door te krijgen, in ieder geval leer ik al dingen die ik eerder via een enorme omweg deed en nu veel sneller en beter kan doen, kijk maar naar mijn nieuwe creatie, net gemaakt van vier andere foto’s, creatief met bits zeg maar. Het schrijven en lezen staat wel een beetje op een laag pitje maar zo kan ik mijn creativiteit ook kwijt en eigenlijk maakt het mij niet uit, alles komt en gaat… en komt weer.