Ezel

Een vriendin van mij had het deze week weer is op de heupen. Eens in de zo veel tijd, volgens mij eens per maand, zou het… vast wel ja, in ieder geval is dan niks meer goed in der leven en der man al helemaal niet. Ik ben kennelijk een goed luisterend oor voor dat soort problemen, van dat soort vrouwen. Geloof mij, ze is niet de eerste die mij hiermee, tja, mijn leven wat lastiger maakt, vooral als ik ze zelf ook wel aantrekkelijk vind. Maar kennelijk ben ik te veel gentleman om misbruik te maken van hun labiele toestand, of gewoon een schijtert, waardoor die vrouwen hun hart graag luchten bij mij. Ze zullen ook wel vriendinnen hebben waarbij ze hun verhaal kwijt kunnen maar misschien verlangen hun hormonen ook wel naar een avontuurtje en ben ik een mooie tussen oplossing. Ik zou het eerlijk gezegd niet over mijn hart kunnen krijgen om al te lichtzinnig te rotooien met een getrouwde vrouw, daarin ben ik denk ik nog al ouderwets of heb ik gewoon nog zoiets als een eergevoel, dat doe je gewoon niet. Natuurlijk zou ik het wel willen, ik ben ook maar van vlees en bloed en daarom is de teleurstelling er ook altijd als het weer "goed" gaat met het stelletje. Ergens probeer ik zoveel advies te geven dat ze hun relatie redden maar ook genoeg zodat ze misschien de stap wagen om weer op eigen benen te gaan staan, zodat ik ze daar weer van af kan rukken zullen we maar zeggen. Maar dat een hoop vrouwen zich zo simpel uit balans laten breng door een paar hormonen verbaast mij iedere keer weer. Het ene moment haten ze je en een dag later is alles weer pais en vree, ik vraag mij af wat ze nou echt denken, onderdrukken ze hun gevoellens en komen ze boven als hun eitje verteld dat ze een echte man nodig hebben en niet die halve gare, rustige, stabiele vigeur die op hun bank zit, die misschien wel goed is voor de kinderen maar nogal zoutloos is. Ik heb is geleerd dat vouwen onbewust op zoek zijn naar een tijger om het zaad te leveren en een lammetje om hun kroost op te voeden, dat is het beste voor de genen zeg maar. Nu weet ik niet wat ik ben, volgens mij geen tijger, anders had ik al wel een schare kinderen op deze wereld rond lopen maar een lammetje ben ik kennelijk ook niet, ik zit bij niemand op de bank, wat zou ik dan kunnen zijn?

Het gaat nu weer goet met die twee.

De natuur is ook voordurend aan het veranderen, veel kleuren en wisselingen in het weer, iedere dag wat anders, mooie luchten in ieder geval. Op het werk gaat ook alles goed. Ik heb het dek van de Biskop gerepareerd, een leuke klus. Het is een nogal technisch verhaal, het komt er op neer dat er een lek was tussen twee gedeeltes van het dek die origineel niet bij elkaar hoorden daardoor stonden er teveel krachten op een deel daarvan waardoor er water door naar binnen kon. Een paar dikke verstevegings balken geplaatst en nu kan er een olifant op gaan zitten, probleem op gelost. Er staan verschillende projecten op stapel, ik weet nog niet wat ik de komende weken ga doen.