Zomer en middernachtzon
Deze week weer Kendo les gegeven. Door het mooie weer hebbenwe het lekker buiten gedaan, niet al te lang want mijn elleboog is nog
behoorlijk irritant aanwezig. Met les gaat het goed, Simon vindt het leuk
en doet het goed en ik vind het lesgeven leuk om te doen
Zoals gezegd was (en is) het hartstikke mooi weer hier in het hoge noorden.
Gelukkig heb ik dus die blessure aan mijn elleboog anders had ik niet
elke ochtend lekker buiten kunnen ontbijten en een boek lezen.
Hier kijk je naar beneden vanaf de berg waar we de middernachtzon
hebben bekeken gisteren (zaterdag). Gratangen ligt ingesloten tussen
bergen dus vandaar uit kun je de zon om 12 uur nachts niet zien
daarom zijn we naar de ingang van het fjord gereden en zijn we daar
de eerste de beste berg opgeklommen die we tegenkwamen. Samen met
Kyien heb ik deze tocht gemaakt omdat de andere Gratangnezen
gingen vissen. De berg is ongeveer 600 meter hoog en we wisten niet zeker
of we de zon ook daadwerkelijk konden zien van af de plek die we hadden
uit gekozen.
Eén van de prachtige meertjes boven op de berg, het uitzicht was prachtig,
op de achtergrond zie je de bergen rondom Gratangen
Het water was heerlijk, niet te koud, precies goed. Ik stond wel in een
dikke laag blubber maar het was lekker om even af te koelen. De wind
kwam vanuit het zuiden en was niet zo koel als het hier meestal is, ik
denk dat het ongeveer 23 graden was en met een strak blauwe lucht
wil die zon wel branden dan.
Zucht, wat is het leven toch zwaar.
Het eerste stuk van de tocht liepen we over
een pad dat bij een paar hutten uit kwam,
daarna gingen we de natuur in richting zon en hoge top.
Zoals altijd blijkt na het bereiken van de top er
daarachter nog één te liggen en dit herhaalde zich
een paar keer. We liepen over stenen en over
mos en sneeuw. In het mos zakte je soms tot over
je enkels weg zo nat en zompig was het, het
sneeuw is druk bezig met smelten en als water gaat
het overal heen op zijn weg naar beneden.
En toen waren we op de top en het was super daar. Mooi uitzicht
en stil, heel stil. Af en toe hoorde je in de verte wat rotsblokken hun
grip verliezen door het smeltend sneeuw en naar beneden storten,
het is echt stil daar. Waar maak een mens zich eigenlijk druk
om als je weet dat er van dit soort mooie momenten zijn, van dit
soort mooie plekken.
Het mooi uitzicht naast ons.
En achter ons.
En natuurlijk, er moest fikkie gestookt worden.
Datging niet helemaal zoals het moest, ik ben
geen padvinder heb ik gemerkt, of ik heb geen
geduld want ik pakte de fles benzine en dacht
het daarmee wel aan de gang te krijgen, wel
ik kreeg wel wat aan de gang maar dat was
de fles zelf die ik van schrik weg gooide en als
een soort molotovcocktail zijn brandende
vloeistof verspreide, halve berg in de fik, hoop
rook van de vochtige mos dat in de brand stond,
ik zag de koppen in de krant al voor me:
‘domme ollander steekt berg in de fik’ maar het
viel allemaal wel mee. Het kampuur is er trouwens
niet gekomen
En na een paar uur wachten zag het er naar uit dat we de
middernachtzon zouden gaan zien, het is bijna twaalf uur.
En de schapen slapen ook nog niet.
2 opmerkingen:
wat zijn jullie een leuk setje om te zien!!! x mariek
Hei Christiaan,
Ik heb genoten van je schrijfsels.
Prachtige foto's. Speciaal gevoel geeft het hé, die middernachtzon.
Groetjes uit België
Edith
Een reactie posten