Navelstaren

Deze week ben ik begonnen aan het opmeten en met foto’s en tekeningen vastleggen van alles wat we gaan verwijderen van de Straumnes. De Straumnes is de nieuwe boot die nu binnen staat en waar we de komende maanden aan werken. De boot is in 1908 gemaakt maar is door de jaren heen regelmatig op gewaardeerd, verder weet ik er nog niet zo veel van, daar moet ik nog over in gelicht worden. Nadat ik vorige week de steigers heb gemaakt die om de boot staan ben ik nu dus met het meten bezig wat leuk is om te doen. Het is eens wat anders dan slopen of bouwen. Het is wel belangrijk dat alles duidelijk wordt op gemeten zodat niet alleen ik het nog snap over een half jaar maar ook een ander. Ik gebruik hiervoor ZW foto’s die ik naar A3 kopieer en waarop ik vervolgens zoveel mogelijk maten zet, is minder werk dan een tekening maken en je ziet ook duidelijker hoe het was wat kan helpen bij het reconstrueren. Alles wat verwijderd word van zijn originele plaats maken we een foto van en meten we ook op waar het zich bevind ten opzichte van punten die blijven bestaan. Alles wordt genummerd en genoteerd wat de staat is of er een foto van is en waar het is opgeslagen. Gelukkig hebben ze hier na 15 jaar de boel nog niet fatsoenlijk georganiseerd zodat ik aan dit hel verhaal mijn eigen draai kan geven de boel kan regelen zoals mij het beste lijkt. Ik ben blij dat we nu aan een nieuwe boot beginnen waarbij ik van het begin af aan mee werk en waarschijnlijk voorlopig wel aan kan blijven werken. Ze hebben nu wel door dat ik met sommige collega’s beter niet kan samenwerken omdat die er wat minder tegen kunnen dat ik mijn eigen zin nog al graag doordrijf, is ook wel vervelend als je nog moet leren organiseren. Maar gelukkig snappen ze dat nu wel en kan ik hopelijk wat duidelijker laten zien hoe ik graag werk zonder anderen voor de voeten te lopen, erg tactisch ben ik namelijk nog steeds niet. Op deze manier kan ik ook meer een gevoel bij mezelf kweken dat ik wat te betekenen heb hier, wat ik waarschijnlijk ook wel heb, maar er is verschil tussen weten en voelen en mijn gevoel heeft nogal een grote mond in mijn bovenkamer, daarom regel en organiseer ik de boel ook zo graag in de buitenwereld denk ik, om toch nog een beetje grip te hebben op wat daar allemaal gebeurt.

Met mijn photoshop gebeuren gaat het ook goed, door een tijdschrift werd ik laatst geïnspireerd om een "blach-noir" strip te maken om zo aan te kondigen dat ik naar NL kom. Dit is leuk om te doen en nu ben ik bezig met een verhaaltje dat misschien wat beter aanslaat dan mijn ander geschrijf. Leren schrijven is niet zo eenvoudig kom ik wel achter en de lauwe reacties op mijn eerder verhaal verteld mij dat ik het waarschijnlijk niet in die hoek moet zoeken. Maar misschien kan ik zo wat leuks maken en wie weet wat nuttigs verkondigen. Het is in ieder geval leuk om te doen en ik kan alles wat ik tot nu toe heb geleerd van photoshop gebruiken. Ik moet trouwens wel even kwijt dat het mij nog al tegenvalt wat mijn lezers en mijn medemens in het algemeen aan interesse toont voor de filosofie. Interesse is er misschien wel maar meestal is de enige motivatie het eigen leventje en hoe dat de lei(ij)den, werkelijke interesse voor het hoe en waarom om het hoe en waarom is er niet veel. Dit houd mij nogal bezig omdat ik die interesse wel heb en het gebrek daaraan voel bij anderen waardoor ik mij in de hoek geduwd voel, ik voel zodoende niet echt een band met de mensen om mij heen waardoor ik dus ook regelmatig weer verkas (steeds verder weg). Dit alles is natuurlijk mijn eigen probleem maar soms moet ik dat gewoon even kwijt, zonder noemenswaardige reden hoor, dit spookt altijd wel door mijn hoofd. Eigenlijk was er wel een reden waarom ik dit nu zo opschrijf en dat heeft met mijn werk te maken en waarover ik het hiervoor had, ik snap gewoon niet dat als je al zoveel boten hebt dat je dan nog niet een systeem hebt hoe je de boel aanpakt. Het lijkt wel alsof ze ieder keer zijn vergeten hoe het de vorige keer ging en dat bedoel ik, in een breder verband, met het alleen maar interesse hebben in het eigen leventje. Het focussen op het werk dat je nu doet en zodra een nieuwe taak zich aandient vergeten wat er daarvoor is gebeurd, niet het grotere verband zien en iedere situatie als nieuw zien alsof je oogkleppen op hebt. Ik stap bijvoorbeeld op de chef af om te vragen wat het plan is en dan komt er stamelend een vraagteken uit zijn mond met als excuus dat hij nog niet klaar is met het vorige project, wakker worden denk ik dan. OP een of andere manier kan hij het grotere verband niet zien waardoor hij de overeenkomsten mist die er tussen al die projecten zijn die hij al heeft gedaan. Mijn klachten over het navelstaren hebben dus niet alleen maar betrekking op de filosofie het heeft zijn weerklank in het dagelijkse leven en op het nog ruimer te zien neem Irak, er zijn genoeg critici van die oorlog die wijzen op de verbanden met ander oorlogen waar het zelfde gebeurd is maar kennelijk leert de mens niet van zijn verleden en blijft het navelstaren.