ziele-onrust

Christiaan vraagt aan Christiaan of die het nog een beetje naar zijn zin heeft hier in Gratangen: 'jawel hoor, het werk is weer wat uitdagender nu ik voor het grootste gedeelte mijn gang kan gaan op de Straumnes, dat is het voordeel van al dat vergaderen wat die Noren doen en van hun besluitloosheid, dan neem ik die besluiten wel en confronteer ik ze met voldongen feiten'.

'Maar', zegt de andere Christiaan, 'dat is toch ook een groot nadeel dat besluitloze en al die vergaderingen, ik erger mij daar dood aan, af en toe zou ik ze graag wakkerschudden.'

'Ja, dat merk ik ja', zegt Christiaan, 'als jij je zo opwind dan kan ik weer niet in slaap komen, zo erg is dat toch ook weer niet, het heeft toch ook zijn voordelen zoals ik net al op noemde.'

'Wat kan het mij nou schelen dat jij lekker je gang kan gaan, ik heb geen zin om tussen de mensen te leven die niet weten wat ze willen, al dat getreuzel, ik erger mij daar dood aan. Het remt mij af, ik wil graag in mijn eigen tempo werken.'

'Maar dat doen we toch ook, dat jij je daar zo over opwind is je eigen probleem niet die van hun.'

'Mijn probleem! Natuurlijk is dat mijn probleem maar dat neemt niet weg dat hun niet verder kijken dan hun neuzen lang zijn. Ze schrikken er van als je met nieuwe ideeën komt.'

'Maar die nieuwe ideeën verwelkomen ze toch, ze zijn er wel blij mee heb ik gemerkt.'

'Ze zijn er wel blij mee, ze weten gewoon niet wat ze er van moeten zeggen, fatsoenlijk een compliment geven kunnen ze ook al niet. Het zijn allemaal domoren.'

'Nou dat vind ik wel mee vallen hoor, ik merk hun waardering wel op. Ze zijn blij met het steigersysteem dat we geïntroduceerd hebben, ze vonden het werk op de Biskop mooi en nu ontvangen we complimenten over de efficiëntie die we laten zien op de Straumnes.'

'Ik geeft toe, die complimentjes zijn er wel maar ze dringen niet door tot iedereen, vooral niet tot die die er toe doen.'

'Wie doet er dan toe?'

'De chef.'

'Dus je wilt graag indruk maken op de chef, ik dacht dat je het niet zo hebt op bazen, dat je graag je eigen gang gaat.'

'Ik hoef ook geen indruk op hem te maken maar als er in de laatste vergadering door hem wordt gevraagd dat we de projectleider van de Straumnes moeten helpen met zijn werk omdat hij het druk heeft met bestuurswerk dan heeft hij (de chef) niet geluisterd als hij (de projectleider) tijdens de vergadering verteld dat we goed werk doen op de Straumnes. Hij heeft in iedergeval niet duidelijk gemaakt wat ik daar allemaal doe.'

'Verneem ik daar een minderwaardigheids complex-je? Wil je graag een schouderklopje hebben van je baas Christiaan?'

'Onzin, het is gewoon een teken dat erg geen fatsoenlijke structuur en organisatie is, ik doe ook mijn best om anderen te complimenteren als ze dat verdienen.'

'En wie ben jij dan wel om te concluderen dat hun dat niet doen, volgens mij zijn het allemaal oprechte mensen die hart hebben voor dit bedrijf en voor wat ze doen.'

'Dat is niet genoeg, Hitler had ook hart voor wat hij deed.'

'maar je kunt die mensen toch niet vergelijken met Hitler, dat is een grove belediging, dat kun je niet hardop zeggen.'

'Dat doe ik ook niet maar ik meen het wel. Ze kunnen nog zo hun best doen maar ik verwacht van de ander dat ze boven zichzelf uit willen streven, meer willen, hoger, beter en in alles merk ik dat ze tevreden zijn met wat ze hebben, hoogstens hebben ze een vage notie van vooruitgang.'

'Hoe kom je daar bij? Dat jij nu eenmaal zograag meer en hoger wil is toch niet genoeg om dat ook van de ander te verwachten en volgens mij zijn ze druk bezig met zichzelf verbeteren, het bedrijf is nog niet zo oud en waarom vind je dat vooruit gaan zo belangrijk?'

'Ik zie het als een verplichting. Voor mij is het een erkenning van het leven, een waardering voor het leven.'

'Wat bedoel je daar mee, een waardering voor het leven, de meeste mensen waarderen het leven toch?'

'Ik vraag mij dat af, ik denk vooral dat mensen niet zo moeilijk kijken naar het leven als ik doe, ze "leven"het gewoon.'

'Wat is dit, opeens een zelfkritiek, of weet je het niet meer?'

'Ik weet het nog wel hoor. Jij zou het ook moeten weten, we zijn toch samen door diepe dalen gegaan in het verleden. Die dalen hebben ons toch geleerd om naar boven te kijken, om om ons heen te kijken, om de wereld niet te nemen zoals die ons gepresenteerd wordt. Als we dat gedaan hadden dan hadden die depressieve gedachtes ons toch allang uit dit leven geleid, daar hebben we toch van geleerd. We hebben toch ook de armoede gezien in deze wereld, de intellectuele armoede hier in het westen, de materiële armoede in de rest van de wereld. Ziekenhuizen waar kinderen sterven op de grond een paar uur vliegen van waar de mensen niet weten hoe hun 15e paar schoenen eruit moeten zien die ze willen kopen. De hypocrisie van al die mensen om ons heen, daarvoor zijn we toch vertrokken, of liever gezegt, gevlucht naar dit land.'

'Ik snap het wel maar dat doen we zelf toch ook aan mee, en trouwens, ik ben hier vooral omdat het al een oude droom is van mij om hier in het hoge noorden te wonen, een soort van roeping en daar komt nog bij dat we hier bij toeval een mooie baan hebben gevonden en de timmerman in ons, in mij in ieder geval is daar zeer tevreden mee.'

'Timmerman, dat is gewoon onze broodwinning.'

'Prima, maar voorlopig hebben wij ook mooie spulletjes om ons heen en zijn we volgens mij geen haar beter dan al die andere.'

'Laten we niet gaan kibbelen over details, veel van de spullen die we hebben zijn al jaren oud en vervangen we alleen als het echt niet meer anders kan, dat is althans mijn streven, dat jij af en toe koopziek bent kan ik ook niks aan doen.'

'Nu ben ik op eens koopziek.'

'Laat maar, waar het mij om gaat is dat wij onze dalen hebben gehad en wat van de wereld gezien hebben en daar ook nog is over na gedacht hebben. We zijn niet bij de pakken neer gaan zitten met een vastomlijnd idee van de wereld wachtend tot de dood ons komt halen, we weten dat dat een illusie is om het leven als iets vaststaand te zien, het is stromend.'

'Ja, ik heb dat ook wel mee gemaakt maar wat bedoel je nu met de wereld is stromend, dat snapt toch geen hond als je dat zo zegt, jij snapt dat misschien en ik vermoed het maar jij weet ook wel dat de meeste mensen ons raar aan kijken als jij dat zo zegt.'

'Klopt, maar af en toe is het wel vermoeiend om altijd maar de geen te zijn die zich moet aanpassen. Laat ik het dan is anders proberen, we leven in een tijd waarin de mens, in het algemeen, denkt dat de waarheid die hij in zich draagt ook de waarheid is. Misschien relativeert hij het nog wel door te zeggen dat het zijn waarheid is maar in ieder geval komt die waarheid uit hem zelf. Nu is dat nog niet zo erg maar hij ziet in die waarheid die uit hemzelf komt ook meer waarde dan in die van anderen, de mens geloofd heilig in zichzelf, het is een individualist geworden.'

'Ho, allemaal leuk en aardig maar dat is ook allemaal filosofisch gezwets en voordat je verder gaat, wat heeft dat trouwens met onze collega's te maken?'

'Alles, onze collega's zijn hun hele leven al bezig met hun eigen wereldje, net zoals de meeste mensen, ze kunnen zich niet inleven in een ander standpunt weten niet hoe ze met andere iedeeen moeten omgaan, ze zien het groter plaatje niet, ze begraven zich in goede voornemens en zien niet dat die niet bereikt worden. Je kunt mij, je kunt ons, altijd bij je roepen en dan zijn wij prima in staat om zelfkritiek te geven en onze plaats in het geheel aan te wijzen, ik heb geleerd waarom wij de dingen doen zoals we ze doen, ik heb geleerd mijn eigen psycholoog te zijn. Vraag een ander en ze zullen je raar aan kijken. Alleen als je de mensen dringend vraagt zullen ze na gaan denken over wie en wat ze zijn en wat ze doen en waarom ze de dingen doen zoals ze die doen, wij doen dat constand.

'Jij doet dat constant ja, ik word daar wel is moe van al dat gevraag en getwijfel, soms fantaseer ik wel is over een leven zonder al dat gevraag, al dat gefilosofeer in mijn achterhoofd, lekker stabiel op een en de zelfde plaats en pak je onze collega's nou niet wat al te hard aan?'

'Noem je dat leven, pak het woordenboek er maar bij, daar staat ook dat leven bloei is en groei en niet stilstand en ik overdrijf natuurlijk een beetje, er zijn net zoveel gradaties als er mensen zijn. Sorry hoor dat ik je mee sleur in al dit gemits en gemaar maar voorlopig hebben we wel een spannend leven en groeien we ook '

'Dat wel ja.'

'Nu zijn we toch ook weer in een mooie situatie beland, wonen we alweer meer dan een jaar in relatieve eenzaamheid terwijl we in Nederland niet wisten wat te doen als we niet in gezelschap waren, dat geeft ons leven toch wel weer kleur en het getuigd van lef. En we zetten ons toch graag af tegen de middelmaat, de meeste mensen zijn toch alleen maar bezig met het zoeken naar zielerust, ons motto is toch: wat de meeste mensen doen is niet goed, als ze allemaal links gaan dan gaan wij rechts, als statement, als bevestiging dat er geen waarheid is. Als verzetsstrijder ga ik liever ten onder dan dat ik niets doe of mee loop met de vijand, ik loop liever over het pad van onzekerheid dan dat ik net doe alsof ik daar niet loop en vastklamp aan illusies van zekerheid. Ik wil ziele-onrust.

Ja, die twee daar boven kletsen wel lekker maar voorlopig moet ik er naar luisteren de hele dag (figuurlijk gesproken). Het was weer een prima week, lekker gewerkt, mijn eerste dekksbjelk gemaakt voor de straumnes en weer een mooi illustratie van een deel van de boot. Met Noorse les gaat het ook prima en ik heb mijn tweede kendo les gegeven zonder dat ik pijn kreeg aan mijn elleboog. Mijn nek is wel weer meer pijn gaan doen maar ik ben al weer twee keer bij de fisio geweest dus dat zal over een paar weken ook wel weer beter gaan. Het weer is een beetje wisselvallig hier met tempraturen rond nul waardoor het af en toe regend en af en toe sneeuwt. De nachten worden ook steeds langer, het begint al gewoon te worden.

Rozen

Zaterdag met een vriend van mij wezen snowboarden, voor het eerst weer dit seizoen. Het was heerlijk om te doen, ik was eerst nog een beetje bang dat ik het verleerd zou zijn maar het ging als vanzelf, alsof ik het vorige week voor het laatst gedaan had. Hij, Johan, Is militair en woont al jaren in deze regio en heeft zoon beetje alle bergen hier in de buurt beklommen en is er ook vaak vanaf geskied dus hij is een goede gids voor mij. Als het weer mee zit gaan we binnenkort de eerste berg beklimmen, niet echt klimmen hoor, ik ga met mijn sneeuwschoenen omhoog en met mijn snowboard naar beneden maar spannenend en een beetje cool is het ook wel. Het klimmen met touwen kan op de meeste bergen niet in deze streek vanwege de steensoort maar de meeste kom je ook wel op met sneeuwschoenen of langlaufski's. Op het werk gaat alles goed, ik kan lekker mijn gang gaan en zolang dat het geval is vermaak ik mij wel. Wel heb ik weer last van mijn nek gekregen dus ik ga ook weer terug naar de fysiotherapeut, twee keer per week een massage doet wonderen verder ben ik ook bij de tandarts geweest om een gat te vullen, er was een oude vulling uitgevallen en het begon zeer te doen maar veel beter is het nog niet, ik hoop maar dat de pijn niet blijft, het trok ook naar mijn oor, of ik heb gewoon oorpijn, kan ook, in iedergeval was ik wel een beetje uitgekakt aan het einde van de week. Het is ook weer vroeg donker hier en dat heeft ook wel invloed op je lichaam, mijn denkerd gaat dan weer wat harder draaien en daar ben ik wel blij om hoewel de gedachtes niet altijd even opbeurend zijn voorkomt het in iedergeval dat ik wegzak in het monotone leven van werken en vegeteren, het leven van een Nietzscheaan gaat gelukkig over rozen.

Straumnes hoe & wat

Op deze foto zie je de Straumnes vlak voordat we begonnen met het "uitkleden" van de dame (of heer). Je kunt zien dat we bepaalde delen van het dek met witte krijt hebben gemarkeerd, dit hebben we gedaan om het later makkelijker te maken om details terug te vinden zoals waar de dekplanken beginnen of waarde dekbalken lopen. Als je goed kijkt zie je ook twee lijnen die vast zijn gemonteerd aan de muren en die we gebruiken als hartlijnen waarvandaan we alles meten. Eerder maakten ze die lijnen vast aan eenonderdeel van de boot waardoor het vaak voorkwam datbij het weghalen van die onderdelen, bijvoorbeeld de steven, je niet meer precies weet waar de hartlijnen liepen. Ik heb daar dus wat verbetering in gebracht, nu maar hopen dat het goed functioneerd, in principe kunnen we nu het hele schip weghalen en weer opbouwen uitgaande van die twee lijnen.

Hier zie je een foto die ik heb genomen zitten op de kraan boven het dek. Op dit soort foto's ,in het zwartwit, zet ik maten en eventueel wat aantekeningen, Je ziet de witte lijn hier ook wat duidelijker en ook de nummering van de dekplanken.

Hier zie het "lood"van het loodlijntje waarmee we vanaf de lijn die in de lucht hangt (en aan de muren is bevestigd) meetpunten maken op het dek. Hier zie je een punt vlakbij de voorsteven. Ik heb het midden van de boot bepaald door vanaf het breedste punt vaan BB naar stuurboord de breedte te meten en daar het midden van te nemen en op deze foto zie je verschillende delen van het dek bij elkaar komen en die ik als "midden" heb genomen. Een beetje arbitrair zou je zeggen bij zo'n oude boot die meestal niet meer helemaal recht in elkaar zit maar wonder boven wonder stonden veel onderdelen die in het midden zouden moeten staan ook daadwerkelijk in het midden en de rekke (leuning) aan BB stond niet meer dan 1,5 cm van het midden tenopzichte van die aan STB. Ook waren er twee dekbalken (balken overdwars waar het dek op ligt) die aan BB en STB beide 3 en vijf meter van het punt lagen die je op de foto ziet. De andere balken lagen ook op "mooie" afstanden waaruit ik opmaak dat het een professionele verbouwing was toen ze in de jaren 50 de hele voorkant hebben veranderd.

Op deze foto zie je hoe ik een Rekkestutte (steun van de leuning, vergeef me de Noorse termen maar ik heb geen idee hoe ze in het Nederlands zijn) opmeet met behulp van een meetlint en een loodlijn hangent aan de hartlijn. De rekkestutte zijn ook weer allemaal genummerd om ze makkelijker te benoemen en in de boeken te zetten. Alle Rekkestutte worden vervangen omdat ze allemaal rot zijn. Scheuren bovenin in verrotte verbindingen en nat door lekkage onderaan. Normaal moet je alle naden iederjaar nalopen maar meestal gebeurd dat niet waardoor er lekkage ontstaad. Normaal merk je dat er water door het dek komt maar omdat de reekestutte tussen de hud (huid) en de Garnereing (binnenhuid) zitten merk je eventuele lekkage niet op. Ook kom je wel is in kontakt met de kade of een andere boot waardoor ze een oplawaai krijgen wat ook niet bevorderlijk is voor de naden en de scheuren.

Hier zie je de rekkestutte aan de andere kant. Dit is vlak bij de steven waardoor je weinig spanten ziet wel kun je nog een deel van een gat ziet waar in eerdere tijden een ankerketting doorheen liep. Ik heb begrepen dat ze die gaten vaak dicht maken als de schepen beter geschikt werden gemaakt (grotere motor, apparatuur etc.) om verder de zee op te gaan waar hogere golven zijn die mooi stralen water door die gaten het dek op spuiten iederekeer als de voorkant zicht in hun graaft. Je ziet ook nog net deel 4.1 van de hud, (laag 4 eerste plank), ja alles is genummerd, ordnung musst sein.

Hier zie je de deksbjelke liggen op de bjelkeveger, een wat stevigere binnenhuid die de dekbalken dragen. Op deze foto zie je goed de inkeping waar een van de reimer (?) in gaat. Een reimer zorgt ervoor dat het dek niet tegen de spanten aan duwt. Tussen de dekplanken word met kracht hennep geslagen om ze waterdicht te maken maar hierdoor worden de dekplanken ook naar buiten geduwd. Om dit te voorkomen wordt er in die uitsparing een halve en iets hogeren dekplank gelegd die dus niet meer kan verschuiven. Daarnaast komt ook weer een halve dekplank en dan tussen de rekkestutte komt een fyllstykke (vulstuk) tegen de hud aan. De geheel word bij elkaar gehouden door geklonken bouten en met enkele spijkers.

Ik hoop dat jullie het tot zover konden volgen, vraag maar raak en wanner ik er weer zin en tijd voor heb zal ik verder gaan.

Vergaderen, vergaderen, vergaderen

Het was me mijn weekje wel weer. Lekker gewerkt, geen problemen, gaat allemaal goed maar vrijdag en zaterdag hebben we vergaderd in een klein congrescentrumpje. Op zich wel gezellig en er zijn wat problemen om op te lossen maar nu weet ik zeker dat is er doodziek van wordt van al dat vergaderen, twee steekwoorden: dikke stront (langzaam) en gezwam (gelul). Ik weet van mijzelf dat ik altijd wel kritisch sta tegenover leidinggevenden en ik heb ook altijd wel problemen gehad met het gebrek aan overleg, of beter gezegt, gebrek aan voeling van de leiding met het werkvolk maar hier in Noorwegen slaan ze wel een beetje door. Ze hebben twee toverwoorden volgens mij, schema's en toekomstig vergaderingen plannen. Schema's om iets wat kennelijk nog al moeilijk te verwoorden is beeldend weer te geven en vergaderingen plannen om beslissingen vooruit te schuiven. Dit overleg werd aangekondigd als het moment om problemen op te lossen en we, ik ben niet de enige die er zo over denkt, hoopten dat dat ook zou gebeuren maar na anderhalve dag is er alleen maar geouwehoerd over bijzaken. Wat is de visie van het bedrijf, de waarden en normen, de regels om dit te bereiken de organisatiestructuur etc. etc. allemaal gelul, als ik een ding veel tegen mij is gezegd in het verleden dan is dat: 'verbeter de wereld, begin bij jezelf'. Iedereen blaatte mooie praat over visies en waarden maar uiteindelijk zijn dat allemaal lege woorden, ik geloof er niet meer in. Je kunt honderden regeltjes opstellen maar als je een beter werkmilieu wil hebben dan zul je moeten beginnen door het gewoon te doen. Nu is, als voorbeeld, de praktijk dat iedereen op het werk komt en aan het werk gaat en lopen ze te klagen dat alles zo ondoorzichtig is en zo weinig samenwerking is. Als ik op mijn werk kom en ik werk met iemand samen of zoals nu, nu ik met een leerling werk dan neem ik s'morgens even in een paar woorden door wat we gaan doe en wat het plan is en aan het einde van de dag nemen we die dag door en maken we een plan voor de volgende dag, ik loop vervolgen naar mijn baasje toe en vertel hem wat ik gedaan heb, als ik dat niet doe dan gaat hij naar huis. Dit is de praktijk, langs elkaar werken en dat is niet zoals het hoort, mijn baasje moet zelf ook naar mij toe komen en blijk geven van interesse in het geheel en niet alleen maar gefocust zijn op wat hij nu aan het doen is, het is goed dat daar een oplossing voor komt maar ik weet zeker dat die er niet komt door wat domme waarden en normen en doelstelling op het prikbord te hangen. Wij mensen zijn maar domme wezens en als we iets willen leren dan moet dat er in gestampt worden en in dit voorbeeld is het gewoon heel simpel: ieder baasje overlegt iedere dag aan het begin en het einde van de dag wat de plannen en verwachtingen zij, wat er is gedaan, noem maar op, heel simpel en als je dat maar lang genoeg doet dan word het vanzelf normaal en dan hoef je niet als waarde op te stellen dat we meer moeten openstaan voor elkaar. Dat zijn maar woorden die door iedereen anders worden geïnterpreteerd, het zijn naar mijn mening lege woorden, grote woorden maar als een ballon, leeg. Nog zo'n woord: openheid en eerlijkheid. Als er een ding belangrijk is in onze samenleving dan is het wel dat je niet altijd open en eerlijk bent, stel je is voor dat je al je gedachtes zomaar er uit gooit, dat gaat toch niet? Dat is voor mij dus ook een leeg woord, het zegt helmaal niks maar het bezigen van die woorden brengt iedereen in vervoering door de zweem van, ja hoe noem je dat...goedheid, idealisme, het zijn mooie woorden. Nu weet ik wel dat ik die woorden met een filosofisch oog lees en ontleed en ontmasker, ik weet ook dat de meeste mensen (denken te) weten wat die woorden in hun kontekst betekenen maar om een doel te bereiken en in dit geval een beter werk omgeving moet je naar mijn mening gewoon hele praktische regels invoeren zoals hiervoor genoemd, die zijn niet verkeerd te begrijpen en voor iedereen te volgen. Maar ik ben bang dat ik in dit een roepende in een woestijn ben, toen ik de baas in een van de pauzes vertelde wat ik er van vond, dat we van de twee dagen al anderhalve dag verbruikt hadden met het draaien om de hete brij en toen ik vroeg wanneer we nu is wat knopen gingen doorhakken toen keek hij mij maar schaapachtig aan en met zijn kennis die hij, de dag daarvoor uit het boekje "management voor beginners" had gehaald, keek hij nog even glazig voor zich uit wetend dat hij nog niet bij het hoofstuk was aanbeland waarin lastige werknemers wordt behandeld. Ik was er echt letterlijk doodmoe van geworden en was blij dat het over was, ik heb alle zeilen bijgezet om mijn pokerface in het gelid te houden en net te doen of ik het allemaal normaal vond maar het liefst had ik dit amateuristische geneuzel de rug toegekeerd en een van hun normen gebruikt en verteld wat ik er allemaal van vond. Ik ben hier in Noorwegen verder van de bewoonde wereld gaan leven en ik ben ook viguurlijk verder van de normale maatschappij gaan staan merk ik wel. ik ben altijd wel kritisch geweest maar het wordt voor mij steeds duidelijker dat ik volgens mijn eigen regels leef en steeds minder snap van die regels die de meeste mensen volgen, ik zal er maar mee moeten leven. Zoals verteld ben ik niet de enige die er zo over denkt, ik weet van twee anderen dat ze het ook maar een hoop gelul vinden maar zij uitte dat niet openlijk, dat ik dat niet heb gedaan komt niet alleen voort uit lijfsbehoud maar ook omdat ik nog niet genoeg Noors spreek om het gevecht met woorden aan te gaan, ik krop het dus maar op en schrijf het dan later wel van mij af. Mijn gevoel omtrent blijven of vetrekken uit Gratangen bevind zich de laatste tijd meer aan de kant van blijven, ik val toch overal buiten de boot dus kan ik maar beter blijven om te leren hoe er een te bouwen. Na dit weekeind is daar nog niet veel in veranderd, ik wil voorlopig nog wel even blijven maar ik ben wel benieuw wat de komende tijd gaat brengen en misschien laat zien dat ik ongelijk heb en dat er beter wordt samen gewerkt maar ik neem maar het zekere voor het onzekere en blijf het "goede" voorbeeld geven.