Rozen

Zaterdag met een vriend van mij wezen snowboarden, voor het eerst weer dit seizoen. Het was heerlijk om te doen, ik was eerst nog een beetje bang dat ik het verleerd zou zijn maar het ging als vanzelf, alsof ik het vorige week voor het laatst gedaan had. Hij, Johan, Is militair en woont al jaren in deze regio en heeft zoon beetje alle bergen hier in de buurt beklommen en is er ook vaak vanaf geskied dus hij is een goede gids voor mij. Als het weer mee zit gaan we binnenkort de eerste berg beklimmen, niet echt klimmen hoor, ik ga met mijn sneeuwschoenen omhoog en met mijn snowboard naar beneden maar spannenend en een beetje cool is het ook wel. Het klimmen met touwen kan op de meeste bergen niet in deze streek vanwege de steensoort maar de meeste kom je ook wel op met sneeuwschoenen of langlaufski's. Op het werk gaat alles goed, ik kan lekker mijn gang gaan en zolang dat het geval is vermaak ik mij wel. Wel heb ik weer last van mijn nek gekregen dus ik ga ook weer terug naar de fysiotherapeut, twee keer per week een massage doet wonderen verder ben ik ook bij de tandarts geweest om een gat te vullen, er was een oude vulling uitgevallen en het begon zeer te doen maar veel beter is het nog niet, ik hoop maar dat de pijn niet blijft, het trok ook naar mijn oor, of ik heb gewoon oorpijn, kan ook, in iedergeval was ik wel een beetje uitgekakt aan het einde van de week. Het is ook weer vroeg donker hier en dat heeft ook wel invloed op je lichaam, mijn denkerd gaat dan weer wat harder draaien en daar ben ik wel blij om hoewel de gedachtes niet altijd even opbeurend zijn voorkomt het in iedergeval dat ik wegzak in het monotone leven van werken en vegeteren, het leven van een Nietzscheaan gaat gelukkig over rozen.