to be or not to be

Ik heb een goede week gehad, het is voor mij altijd spannend, de eerste paar maanden bij een nieuw bedrijf, klikt het, ja of nee. Als geboren piekeraar zijn dit belangrijke vragen die ik niet kan negeren, zodoende ben ik, vooral in het begin opzoek naar signalen dat het goed is. Nu is het de gewoonte van de meeste mensen om dat niet gewoon te zeggen, als je er een puinhoop van maakt komt de baas wel naar je toe en als het je het heel goed doet wordt dat ook nog wel is op gemerkt maar in het gebied daartussen is het, voor mij althans, maar gissen. Dus bij gebrek aan directe communicatie ga ik er maar vanuit dat geen nieuws goed nieuws is en probeer ik ‘tussen de regels door te lezen(horen)’ te achterhalen wat ze van mij vinden. Ik ben natuurlijk een eigenwijs figuur die altijd wel een mening heeft, ik geef anderen niet altijd de ruimte om zelf een oplossing te verzinnen, ik laat duidelijk merken dat ik bepaalde ideeën maar niks vind en kan op het drammerige af doorzeuren om mijn zin te krijgen en dit alles probeer ik ook nog als de vriendelijkheid zelve te doen maar dat is meer als middel om mijn doel te bereiken dan dat het oprecht is, het liefst commandeer ik het gewoon. Ja het kan vervelend zijn als je overtuigd bent van je mening, maar daar staat tegenover dat ik één en al oor ben als ik iets nieuws kan leren, dan ben ik snel van begrip en een goede leerling die laat merken dat hij overtuigd is van dat wat hem verteld wordt, mits met overtuiging gebracht. Om nu weer terug te komen op de afgelopen goede week, ik denk dat ze (mijn collega’s) redelijk beginnen te wennen aan mij en dat het ‘groene licht’ steeds feller gaat branden (dat ik mag blijven). Dat ze dat niet gewoon als man tegen man kunnen zeggen ben ik nu wel gewend, dat is in Nederland ook zo, daar moet je het meestal ook op de spits drijven om een mening uit iemand te trekken. Wat dat betreft was het goed dat ik een jaartje tussen die Friezen heb gewoond, ik wil niet al teveel generaliseren, maar die Friezen staan ook niet bekend om het prijsgeven van hun gevoelens, in Rotterdam waren de mensen veel directer als er wat op hun hard lag. In ieder geval lopen de noren niet over van passie, om maar is naar een andere uiterste te gaan. Ik denk dat ze zich daarom ook graag volgieten met alcohol, dan hebben ze opeens wel weer praatjes. Dat viel mij afgelopen vrijdag ook weer op, ik was in Narvik in een kroeg samen met twee collega’s (een Noor en een Pool) onze baas trad daar op, hij is drummer in een coverband, Deep purple enzo, wel goed hoor. In ieder geval, die Noren, met zijn allen aan de drank, en dan niet van die kinderachtige glaasjes, nee, halve liters en iedereen, zowel mannen als vrouwen jong en oud, allemaal een halve liter in de hand. Als Nederlander is het toch even wennen om een mooie jonge dame met zo’n groot glas bier in de hand te zien, zich laveloos te zien zuipen. Ja je moet toch op één of andere manier van je opgekropte gevoelens afkomen, dan ben ik toch blij dat ik gewoon voor mijn mening uitkom (als er toevallig exen van mij zijn die dit laatste lezen, vrouwen kunnen mij sprakeloos maken, zowel positief als negatief gezien). Over vrouwen gesproken, er is gelukkig, in een straal van honderd kilometer, een plek waar de Noren regelmatig bij elkaar komen. Het was daar gezellig en druk en als ik mijn gezicht wat vaker laat zien dan leren ze mij daar ook wel kennen, het (Narvik) is tenslotte niet veel groter dan Harlingen en er is mij verteld dat er meer is in Narvik, ja ja… Ik ben in ieder geval wel blij dat ik nu een auto heb en op eigen houtje die kant op kan gaan. Waar ze trouwens wel extreem attent opzijn hier is dat je geen alcohol drinkt, dat is er goed ingestampt door de overheid. Je ziet ze wikken en wegen, ‘zal ik één glaasje bier nemen’ het is dan 8 uur en we gaan pas 5 uur later weer weg en iedereen die zijdelings had gehoord dat ik met de auto ben en mij met een glas alcoholvrij bier zag keek verontrust naar mij en ik moest ze dan wel gerust stellen, wel attent. Trouwens voor het eerst in mijn leven dat ik dat bocht drink, na vijf glazen is het raar dat je nog steeds helder uit je ogen kijkt en jezelf niet hoeft te stabiliseren als je naar de wc loopt. Maar dronken rijden kan hier, zoals overal natuurlijk, behoorlijk gevaarlijk zijn, het sneeuwde hard en dan is het een heel eind, 70 km over bochtige bergwegen, zonder witte strepen, om drie uur s’nacht’s, met verse sneeuw op de weg. Maar mijn twee collega’s waren dankbaar dat ik reed en we hebben een gezellige avond gehad. Ik ben de Pool (Kazick ???) nu ook wat beter leren kennen, hij spreekt namelijk geen woord Engels en een beetje Noors dus dan is het altijd handen en voeten werk als ik wat van hem wil maar nu hadden we een tolk bij ons, Bjørn, mijn andere collega en ik spreek nu ook drie woorden Noors en versta het al redelijk. We hebben dus na twee en een halve maand elkaar wat beter leren kennen en binnenkort ga ik een potje schaken met hem. Dat is ook goed voor mijn Noors omdat ik nu eigenlijk alleen maar Engels spreek, dat is makkelijker als ik iets wil vragen, en mijn collega’s zeggen wel dat ze meer Noors tegen mij gaan spreken maar voor hun is het vaak ook gewoon makkelijker om het in het Engels te vragen. Maar zoals gezegd gaat het steeds beter en in januari ga ik beginnen aan een Noorse cursus, waarschijnlijk in Narvik maar misschien ook hier in de buurt maar dat hangt er vanaf hoe snel ze dat kunnen regelen en regelen, daar is volgens mij geen Noors woord voor Ik overdrijf een beetje hoor maar die Noren hebben het geluk gehad dat ze op een oliebron wonen en daarom een goed leven hebben, ze worden niet echt gedwongen om de boel is wat beter aan te pakken, het is allemaal wat meer poko poko, rustig aan en dat is natuurlijk ook wat waard. Deze week bijvoorbeeld heb ik 37 ½ uur gewerkt waarvan er drie verbruikt zijn voor vergaderen en 6 aan gepraat over het werk en ditjes en datjes en we "beginnen" om acht uur en als het niet aan mijn poldermentaliteit had gelegen dan kun je daar gerust een half uur bij op tellen aan geleuter (afkorting voor koffie drinken en kletsen), meestal trek ik maarvast mijn sneeuwpak aan en begin het werk voor te bereiden maar ik leer het al aardig hoor om de ‘baas zijn tijd’te misbruiken. Nu moet ik wel zeggen dat niet iedereen zo is hoor, ik heb ook een hele degelijke collega, zeg maar een Balkenende, en die neemt zelfs niet eens de 10 minuten koffie pauze tussen de middag die we van de baas cadeau krijgen, de middag pauze is onze eigen tijd. Echt hard werken is het hier echter niet en het is natuurlijk raar om daar over te klagen maar zo zie je maarweer hoeveel Nederlander ik ben en dat dit Nederlander zijn een onderdeel van mij is wat je niet zomaar kunt wegdenken maar het is allemaal niet zo’n probleem, het is eerder een luxe probleem, ik heb een huisje, een auto en een kachel die brand, ik ben 4 kilo aangekomen EN IK HEB GELD OVER AAN HET EINDE VAN DE MAAND dus ik heb eigenlijk niks te klagen. Van de weeromstuit heb ik maar wel een nieuwe digitale camera gekocht wand dat kunnen we natuurlijk niet hebben, geld op de bank, want denk ik wel niet, straks word ik nog degelijk. Mijn (half jaar)oude cameraatje blijkt niet helemaal Christiaan proof te zijn en begon al wat mankementen te vertonen en nu heb ik er een met 10 mega pixels en kun je de mee-eters van de mee-eters zien als je inzoomt in de foto op je monitor. Het was niet de allerduurste hoor, ik ben aan het sparen euh ik heb de intentie om te gaan sparen euh ik hoop ooit is wat geld teveel te hebben om een digitale spiegelreflex camera te kopen, maar die zijn vrij kostbaar.

Ik heb ook internet, althans, ik heb nu verbinding met het net maar het is nog niet dat, wat het moet zijn. Het klink misschien raar (ik weet het wel zeker) maar het heeft iets met het getij te maken, althans dat vertelde de vorige bewoner van dit huis mij. Het is namelijk een draadloze verbinding, de zender staat ongeveer 3 kilometer verder aan de andere kant van de fjord, ja helemaal begrijpen doe ik het ook niet maar af en toe kan ik opeens google openen en mijn eigen site maar hotmail en msn is mij nog niet gelukt wel werkt eMule (download programma), maar niet erg snel en stabiel. Nu moet dat bedrijf wat aan de knoppen draaien om het te laten werken maar daar hebben ze geen haast mee volgens mij, ze zijn toch de enige leverancier van internet hier dus waarom je best doen, ja ik bel je vanmiddag terug zij de man, nadat we een uur aan de telefoon hadden gezeten om achter het probleem te komen, vanmiddag is hier een heel rekbaar begrip en zelfs mijn collega’s hier zeggen dat Noorse bedrijven berucht zijn om hun laksheid. Maar het begin is er in ieder geval en na twee maanden wachten op internet kan er nog wel een weekje bij.

Gisteren heb ik iets nieuws beleefd, ik ben naar een operette geweest, de Fledermous van Straus. Bjørn wist dat ik nieuw was in de opera scène en las vrijdag in de krant dat er in het ‘kulturhus’ in Harstad een operette speelde voor twee dagen, het is een rondreizend gezelschap van 120 personen dus nu was de kans. Er waren nog kaartjes en samen met Kian, mijn Amerikaanse vriendin, der man had geen zin in geblèr, ben ik er heen gegaan. Ik vond het hartstikke leuk, het is natuurlijk niet zo serieus als een opera maar er zat van alles wat in. Het speelde zich af in een moderne setting met mobieltjes en al maar de tweede act was een gemaskerd bal waarin iedereen 18 eeuw’s gekleed was dus een beetje klassiek. Ze konden allemaal mooi "blèren", vooral één van de jonge dames, een jaar of 25 denk ik, die kon er wat van, later was er ook een stukje ballet en op weg naar de volgende scène was er een zogenaamde conciërge van het gebouw die wat grappen stond te vertellen, die ik niet grappig vond want in het Noors. Al met al een zeer geslaagde avond, iedereen was sjiek gekleed, ik liep daar in mijn kloffie (weet ik veel) en Kian was al in Harstad dus die was ook niet sjiek gekleed maar dat mocht de pret niet drukken. We zaten helemaal vooraan dus we konden het goed zien en het concert was ook heel goed, ik ben gewend dat als ik al is iemand viool hoor spelen dat, dat dan één of andere amateur is maar deze mensen die konden er wat van, vanaf de eerste noot zuiver, super mooi. Als ik van het voorjaar een tripje maak naar Oslo dan ga ik proberen dat te doen als er een echte opera voorstelling is want dit smaakt naar meer. Zo nu ga ik even naar mijn werk om hopelijk voor de laatste keer dit bericht op mijn site te zetten.