Een week

Het dak van de Fuglø is voor het grootste gedeelte klaar. Nu maar hopen dat het de stormen overleeft die hier af en toe huis houden

Donderdag avond wezen snowboarden in Narvik. Ze hadden de baan glad gemaakt en ook het gedeelte waar je omhoog wordt getrokken door de skilift. Vooral tijdens het omhoog getrokken worden had ik veel last van die gladde en egale baan, ik glee alle kanten op waar de helling naar toe afliep en er was geen sneeuw die mij in het spoor hield dus ik ben een paar keer onderuit gegaan waardoor ik de lift moest loslaten. Op de piste zelf ging het wel maar ik was wat stijfjes in het begin en dat moet je niet zijn. Het laatste halfuur ging het echte goed en kon ik zowaar een “heelside turn” maken die nog al lastig is omdat je tijdens het draaien een stukje recht naar beneden gaat en dan snelheid maakt waardoor het moeilijk is om de draai fatsoenlijk af te maken.

Deze week ben ik aan een nieuw project begonnen. Voorlopig geen Fuglø en steigers meer maar het echt werk op de Biskop Hvoslef. Kan mijn collega op de Fuglø even ontchristianen, arme jongen, is hij voor het eerst verantwoordelijk voor een project moet ie met zo’n betweterige Nederlander werken. Leiding geven moet je ook leren maar dat gaat makkelijker met iemand die niet allemaal moeilijke vragen stelt maar gewoon gedwee volgt. Ik kan mijn eigen boontjes wel doppen dus geef mij geen onzekere leidinggevende want dan vreet ik hem op. Als er wat te leren valt dan luister ik natuurlijk wel goed en op de Biskop kan ik weer een hoop nieuwe dingen leren. Ze wilde mij ook is wat laten maken inplaats van afbreken zodat ze ook is kunnen zien of ik dat wel kan, tenslotte ben ik scheepstimmerman (in wording).


Mijn eerste opdracht is het maken van een “hakkeplank”, het is de plank die rond het hele schip gaat op het denk en aan de rand daarvan. Het dek zelf licht min of meer in rechte banen maar waar de dekplanken ophouden en de hakkeplank ontmoet worden inkepingen gemaakt in die hakkeplank. Een leuke klus waar je als timmerman wel plezier in kunt hebben en ik werk ook nog is met eiken, eerlijk hout.

Vandaag ook weer wezen snowboarden en het ging nu super, voor een beginneling althans. Ik kan nu in alle richtingen bochten maken en remmen en ik kreeg tranen in mijn ogen, niet omdat ik zo goed ben maar omdat ik nu niet meer met een slakke gangetje naar beneden ga maar met enige snelheid waardoor je die tranen krijgt, een bril op dus de volgende keer. Het is echt leuk om te doen. Daarna naar huis met dit mooi uitzicht onderweg.

snowboarden in Narvik

Vandaag wezen snowboarden in Narvik. Het was mooi weer en was om 11 uur in Narvik toen de piste openging. Waar ik het meest tegenop keek was de skilift, zo’n haak die je omhoog trekt, met normale ski’s heb je hem in je rug of kont maar nu wist ik van verhalen dat ik hem tussen mijn benen moest doen en zijdelings omhoog getrokken zou worden met één been uit de binding die ik dan op het anti slip matje moest zetten dat net voor mijn andere binding zit, kun je het nog volgen? Ik gelukkig wel, het ging meteen goed en ben maar twee keer gevallen toen ik niet bij de les was en een beetje zat rond te kijken, mooie bergen hé. Ik had bij mij thuis al een beetje geoefend dus ik wist een klein beetje wat ik kon verwachten dus ik ging redelijk van start en had nu in ieder geval wat meer ruimte om te oefenen.
Ik had op internet wat tips en oefeningen opgezocht en die ben ik braaf gaan doen en dat is wel verstandig ook. Skiën is van natuurlijker een iets stabielere houding dan zijdelings op een plankje staan dus eerst maar is aan mijn evenwicht werken. Lange zigzaggen makend ging ik naar beneden, de berg kwam af en toe wat hard op mij af als ik de natuurkrachten uitdaagde wat mij een wit pak opleverde wat als voordeel heeft dat iedereen zo ziet dat ik een langzaam voordbewegende en onverwachte afwijkende voor slamompaal staande beginneling ben. Maar ik had lol en iedereen is ooit begonnen en dat zag je aan hun blikken als ze je aan keken. Het zijn trouwens wel allemaal jongelui die op een snowboard staan dus een beetje raar is het wel om als ouwe lul op zo’n plankie te staan maar toevallig zag ik van de week op tv iets over snowboarden en andere wintersporten en daar was een oud baasje van in de zestig die de kleding aan had van een twintiger en zich ook zo gedroeg, dat zag er wel hip uit en ik dacht dus dat het heel normaal was en dat snowboarden voor alle leeftijden is. Nu trek ik mij daar niet zo veel vanaf en het past wel in mijn ski hellinkje (straatje) om eigenwijs de andere kant op te gaan. Het is ook gewoon leuk om te doen en heel wat anders te leren. Skiën kan ik wel maar hier gebruik je heel andere techniek bij en dat is wel een uitdaging om te leren. Op het laatst had ik zowaar het gevoel dat ik tegen die plank vertelde wat te doen in plaats van andersom en ging ik mooi slalommend naar beneden wat vooral mooi is in verse sneeuw en je het mooi ziet opstuiven. Een mooi dag al met al en dat ga ik zeker vaker doen, als het kan ieder week. Ik heb nu een mooi zwart baantje op zaterdag dus daarmee kan ik mooi het skiën betalen dus dat moet lukken en door de weeks is de verlichte piste open tot negen uur. Toen ik als afsluiter van de dag een biertje ging drinken merkte ik pijnlijk dat ik niet op één van mijn billen kon zitten, zal wel een blauwe plek zijn, een mooie herinnering van deze dag.


Snowboarden

Snowboarden is een sport waarbij men op een board met vastgemaakte schoenen afdaalt van een besneeuwde berghelling of piste. De sport snowboarden is afgeleid van het golfsurfen (de oorsprong van de meeste boardsports). Origineel komt het snowboarden van surfers die een houten plank aan hun voeten hadden vastgebonden om zo door de losse sneeuw van de berg af te glijden. Sinds die tijd is er veel aan het snowboard veranderd. Zo hebben ze een ronding gekregen met stalen kanten zodat men ook op de geprepareerde banen kan.

Over het algemeen geldt dat een snowboard de juiste lengte heeft wanneer het tussen schouderhoogte en neushoogte komt. Dit is maar ten dele waar: de lengte is eveneens afhankelijk van het gewicht. Een zwaarder persoon heeft een langer board nodig dan een licht persoon. Daarnaast hangt de lengte ook af van de flex (soepelheid), torsie (hoeveelheid draaiing over de lengteas) en het doel waarvoor de plank gebruikt gaat worden. Freestyleboards zijn korter, makkelijker te draaien bij bijvoorbeeld een sprong. Freeride boards zijn langer voor meer stabiliteit bij hogere snelheden en geven de mogelijkheid om beter op de poedersneeuw te "drijven". De positie van de voeten op de snowboard is naast elkaar. Beginnende snowboarders hebben vaak de achterste voet bijna geheel loodrecht op de lengte van de snowboard staan en de voorste voet iets schuiner met de tenen naar voren. De meeste snowboarders staan met hun linkerbeen voor. Dit wordt ook wel regular genoemd. Wanneer de rechtervoet voor staat heet dit Goofy. Wanneer allebei de voeten naar buiten gedraaid staan heet dit Duckstance. Vooral freestyle snowboarders gebruiken dit om het fakie of switch (achteruit) landen te vergemakkelijken. Maar door het natuurlijkere gevoel gebruiken niet alleen freestylers dit.

Bij het snowboarden kan men verschillende soorten onderscheiden. Zo heb je freeride, freestyle, en alpineboarden. Freeride snowboarden is snowboarden naast of op de pistes. Je gaat gewoon van de berg af, op je eigen snelheid. Als je off-piste gaat, kom je in de losse poedersneeuw terecht. Off-piste kan gevaarlijk zijn door onder andere een sterk verhoogd lawinegevaar, maar voor sommigen is off-piste het mooiste van het snowboarden. Freestyle snowboarden is stunts, tricks en sprongen uithalen. Dit gebeurt meestal op rails, boxen, half-pipes in een snowpark, maar dit is niet vereist. Freestylen kan je ook doen zonder al die toestellen. Bij het alpineboarden gaat het om snelheid en bochtenwerk. Tijdens wedstrijden (vergelijkbaar met de slalomraces bij het skiën) worden snelheden van rond de 100 km per uur gehaald.

Er zijn verschillende soorten boards. Zo heb je het freestyleboard, waarvan zowel de voorkant als de achterkant omhoog lopen. Ook is het freestyleboard breed van vorm en getailleerd. Daarnaast heb je het alpineboard, waarvan alleen de voorkant omhoog loopt en minder taille aanwezig is. Dit board is duidelijk smaller dan het freestyleboard. Er zijn ook nog wat andere vormen van snowboards die of in de jaren vrijwel verdwenen zijn of als specialisten boards gebruikt worden. (zie reuzenslalom)

In vergelijking met het Alpineskiën is snowboarden zowel vrijer (minder vormvereisten) als minder complex. Er zijn twee bochten, front-side (tenenkant) en back-side (hielenkant) genoemd. Je neemt een back-side bocht als je met je rug naar de berg toe draait en een front-side bocht als je met je gezicht naar de berg toe draait. Deze twee bochten zijn samen met het rütchsen (met het board horizontaal op de piste afdalen en uit te spreken als roetschen) de basis van het snowboarden.

Net als andere wintersporten kan snowboarden een gevaarlijke sport zijn. De meest voorkomende ongelukken bij het snowboarden zijn polsbreuken en andere kwetsuren aan armen of schouders. Bij het freestylen komen ook regelmatig hoofdletsels voor. Snowboarden is over het algemeen minder gevaarlijk voor knieen en enkels t.o.v. het alpine skieën

Enkele "tricks":

-180 spin: bij deze trick spring je de lucht in en maak je een halve draai om je lengteas.

-360 spin: hierbij spring je de lucht in en maak je een volledige draai om je lengteas.

-Ollie: hierbij maak je een soort dolfijnbeweging met je board. Eerst de voorkant los en dan de achterkant.

-Frontflip: een salto voorover in de lucht.

-Backflip: een salto achterwaarts in de lucht.

-Rodeo: een salto achterwaarts en een volledige draai om je as in de lucht.

-180 kickflip: bij deze trick spring je in de lucht en maar je een halve draai om je lengteas en draait je board en 360 graden over de breedte as.

en verder eindeloos veel combinaties van bovengenoemde sprongen. Al deze spins kunnen zowel backside als frontside worden uitgevoerd.

Snowboarden is een sport, maar voor sommigen is snowboarden meer: een passie, een doel en een levenswijze.

Deze sport kent verschillende wedstrijdvormen. Bij het alpineboarden zijn er:

-"Kleine" slalom: de standaard slalom met als verschil met de skislalom dat de gates horizontaal verder uit elkaar staan en met aan de binnenkant een klein paaltje (stubbie) en aan de buitenkant een lange paal.

-Reuzen slalom: het verschil met de standaard slalom is dat bij de reuzen slalom de bochten nog groter gemaakt moeten worden en consequent zijn er ook speciale reuzenslalom boards die langer en getailleerder zijn.

-Parallelslalom: bij de parallelslaloms worden er 2 slaloms parallel aan elkaar uitgezet en racen 2 riders fysiek tegen elkaar in plaats van alleen aan de hand van de tijd.

-Reuzenparallelslalom: gelijk aan de reuzen slalom maar dan parallel.

-BoarderCross: race over een uitgezette bochtige baan met sprongen, waarin vier tot zes boarders tegelijk tegen elkaar afdalen.

Bij het freestyle boarden zijn er de volgende vormen:

-Halfpipe: door het board met hoge snelheid de verticale kanten van de pijp op te sturen verlaat de rider de pijp verticaal, maakt een trick om vervolgens weer met zijn board verticaal de pijp weer in te gaan.

-Slopestyle: een parcour van kickers, gaps, rails en big jumps achter elkaar.

-Big Air: bij dit onderdeel worden er een enorme schansen gebouwd en komen vaak de aller grootste en technisch moeilijkste tricks voor.

De wedstrijdvorm die zowel niet bij de alpine als bij de freestyle past is de boardercross. Hier suizen 4 tot 6 deelnemers tegelijk door het parcours, wat uit kuipbochten, scherpe bochten en hoogteverschillen bestaat. Hier hebben zowel freestyleboarders als alpineboarders voordelen.

Uit wiki.

Snowboarden

Na het werken ga ik de laatste tijd oefenen op mijn snowboard, zolang het licht is (tot ongeveer 17:00). Ik doe dat in mijn “achtertuin” maar er zijn meer heuvels in de buurt waar ik vanaf kan. Zondag wil ik naar Narvik om van een echte berg af te gaan, in Gratangen zijn er geen skiliften. Het snowboarden is leuk om te doen en heel wat anders dan het downhill skiën maar het lukt al aardig.

de zonII

De zon is terug, de zon weer voor het eerst gezien.

Ik zag de zon zittend in de auto weer voor het eerst.

Rijdend de berg op verwachte ik hem al.

En op de top daar was hij dan, in zijn volle glorie, voor één seconde,

tot de zonneklep mij mijn zicht terug gaf op de weg.

De poolcirkels

De poolcirkels zijn bijzondere parallellen op 66½° NB en ZB. Op de poolcirkels komt de zon één dag per jaar niet op en gaat de zon één dag per jaar niet onder. Het aantal dagen per jaar dat de zon niet opkomt of niet ondergaat, wordt groter naarmate men vanaf de poolcirkels in de richting van de polen gaat.

De plaats waar de zon een dag per jaar niet ondergaat verschilt per jaar. Soms ligt deze noordelijker, soms zuidelijker van de poolcirkel. Ieder jaar heeft dus een eigen poolcirkel. De breedte van 66½ is het gemiddelde van deze jaarlijkse schommelingen.

Precies op de geografische Noordpool en de geografische Zuidpool gaat de zon een half jaar niet onder (de pooldag) en komt hij een half jaar niet op (de poolnacht).

De zon

De zon is de ster die zich het dichtst bij de aarde bevindt en het helderste object aan de hemel.

Andere minder gebruikte benamingen zijn Helios en Sol, dit zijn de namen van respectievelijk de Griekse en Romeinse god van de zon[1]. Het astrologisch symbool is een cirkel met een stip in het midden:

Vroeger werd de zon ook vaak als planeet aangezien, dit vooral in de tijd dat het geocentrisme nog als waar werd beschouwd.

Plaats van de zon in het universum

De zon bevindt zich op ongeveer 27.000 lichtjaar van het centrum van ons melkwegstelsel in de ongeveer 3000 lichtjaar dikke galactische schijf en op 1 AE (149,6 miljoen kilometer) van de aarde. De zon beweegt zich met een snelheid van ongeveer 220 km/sec in ongeveer 226 miljoen jaar eenmaal rond het centrum van ons sterrenstelsel, de melkweg. Binnen het melkwegstelsel is het een onopvallende, min of meer gemiddelde ster. Ze is met een gemiddelde diameter van zo'n 1.392.000 kilometer het grootste object in ons zonnestelsel en bevat 99,8% van de massa van ons volledige zonnestelsel. De zon bestaat voornamelijk uit waterstof, in de buitenste lagen zo'n 91 molprocent of 70 massaprocent. Het andere veelvoorkomende element is helium, zo'n 9 molprocent of 28 massaprocent. In het centrum van de zon, waar door kernreacties waterstof is omgezet in helium, is het gehalte aan waterstof vermoedelijk lager (35 massaprocent) en dat aan helium hoger (63 massaprocent). Deze waarden zijn uiteraard berekend, niet gemeten.

De zon als energiebron

De zon geeft licht en warmte in het zonnestelsel; de temperatuur aan de oppervlakte bedraagt ongeveer 5800 Kelvin. De temperatuur in het centrum wordt berekend op 15,5 miljoen Kelvin.

De zon krijgt haar energie door de zogenaamde proton-proton cyclus. Door de enorme druk die de eigen zwaartekracht van de zon op de materie uitoefent, in de kern zo'n 2×1016 Pascal, in combinatie met een temperatuur van zo'n 15 miljoen Kelvin, fuseert waterstof tot helium. Per seconde wordt zo'n 700 miljoen ton waterstof in 695 miljoen ton helium omgezet. Het verschil, 5 miljoen ton, wordt uitgestraald in de vorm van elektromagnetische energie. De energie ontstaat door het samensmelten van vier waterstofkernen om een heliumkern te vormen. Op aarde kunnen we dezelfde fusiereactie opwekken in een waterstofbom. In de toekomst zullen we mogelijk in kernfusiereactoren deze reactie op een meer gecontroleerde manier kunnen laten verlopen om energie op te wekken.

Op de zon vinden veel interessante en nog nauwelijks begrepen verschijnselen plaats. Zo treden zonnevlekken op, verschijnen er zonnevlammen, is er sprake van zonnewind en zonnebevingen. De intensiteit van deze verschijnselen verandert periodiek met een cyclus van ongeveer 11 jaar.

Uit wiki

Nooit meer slapen

Wat betekend die titel voor mij eigenlijk. Zoals jullie weten heb ik het over genomen van het boek van W.F.Hermans. De meeste mensen zullen het boek niet zo bijzonder vinden en ze zullen er waarschijnlijk ook niet de reden in vinden waarom ik deze titel gebruik. De eerste reden is een simpele; meer dan 15 jaar geleden ontsproot in mijn gedachte, na het lezen van dit boek, het idee van het hoge noorden als doel. Iets in het boek zal dit veroorzaakt hebben en hoewel het toen der tijd een plek was, namelijk de Noordkaap, waar ik heen wilde was dat meer een praktische keuze bij gebrek aan begrip van de diepere gronden van mijn fascinatie. Het hoge noorden is later Noorwegen geworden en nu ben ik hier en leek het mij wel toepasselijk om die naam, die ik al die jaren heb gebruikt als simpel antwoord op de vraag van mijn redenen om naar Noorwegen te willen, te eren. Ik eer dus min of meer die titel ’Nooit meer slapen’ voor alle goede hulp die hij mij heeft geboden al die jaren.

Maar deze titel heeft ook een diepere betekenis voor mij, een die ook wel in het boek terug te vinden is; het is mijn hang om alles te ontleden, te beoordelen en de dingen niet voor lief te nemen, niet te slapen zeg maar. In de slaap droomt men namelijk en dromen zijn bedrog en ik wil daar doorheen kijken. Mijn moeder verteld nog steeds het verhaal hoe ik als jochie van 4 of 5 die onverwoestbare Tonka auto uit elkaar haalde, zei zal het slopen noemen. Voor anderen was het een auto-tje maar voor mij was het een stuk plastik dat met vier lipjes op dat stuk metaal vast zat die weer via vier nokjes een ijzeren staafje in bedwang hield etc etc. Ik zag al door die droom van het speelgoed auto-tje heen, ik speelde er niet alleen mee als auto-tje maar gelijkertijd zag ik ook de illusie. Natuurlijk noem je het als 4 jarige geen illusie maar de gevoelens die nu dat woord oproepen waren er toen natuurlijk ook al ik moest alleen nog leren hoe dat gevoel te noemen. Kort gezegd komt het er op neer dat ik voor de meeste mensen een dromer ben omdat ik niet in hun droom geloof en om ongestoorder te kunnen “zijn” is het hier in het hoge noorden goed toeven.

Natuurlijk zijn hier in Gratangen ook een hoop slaapwandelaars en het liefst zou ik ze soms een rot trap geven maar daar komt waarschijnlijk niets goeds van. Soms vraag ik mij wel is af wat beter is; tussen miljoenen slaapwandelaars wonen of tussen een paar honderd. In Nederland ben ik bijna constant “op mijn hoede”en hier komt het af en toe is aan waaien, er is veel rust tussen door. Het nadeel is alleen dat mijn alertheid dan ook minder word en af en toe verast wordt. Maar tegen Nederland kan ik inbrengen dat ik mij daar moest bedwelmen op wakker te blijven en hier is dat niet nodig dus ik denk dat ik hier beter af ben.

Ik heb twee collega’s die iets jonger zijn dan mij, aardige jongens, ze staan midden in het leven, gezinnetje, baantje, huisje ze volgen het hele stappenplan zeg maar. Met één van die collega’s werk ik nu al weer een paar weken aan de stellage, gaat hartstikke goed, ik doe mijn best om mijn mening niet te veel af te dwingen maar het is duidelijk dat ik iets meer bouwtechnisch inzicht heb zodat de stellage voor het grootste gedeelte naar mijn inzichten is gebouwd. Is niks mis mee lijkt mij, hij is in andere dingen weer beter en dan heeft hij het laatste woord. Tot nu toe heeft hij het ook min of meer gelaten geaccepteerd ondanks dat hij een trotse persoonlijkheid heeft, maar nu; collega twee komt terug van zwangerschap’s verlof (drie weken vrij omdat zijn vrouw een kind heeft gekregen) en opeens moet collega 1 aan 2 laten zien dat hij nog een echte man is en is het goede overleg opeens van de baan en wil hij zijn autoriteit laten gelden. Hoe zielig ben je dan als je zoweinig zelfkennis hebt dat je dit met je laat gebeuren, slaaf van de omstandigheden een dromer. Om even terug te komen op het voorbeeld van die Tonka auto, hij ziet alleen maar de auto c.q. de situatie en denkt dat, dat de werkelijkheid is terwijl ik de situatie ook zie maar ook “het plastik en de ijzeren staafjes” de psychologie van een groep(je). Ik kan mij daar nog steeds over opwinden dat mensen nooit is de tijd nemen om over dat soort dingen CONSTRUKTIEF na te denken.

Zo dat moest er even uit, mede naar aanleiding van dit verhaal ben ik naar de baas gestapt voor een gesprek. Ik heb hem natuurlijk niet lastig gevallen met mijn filosofische overpeinzingen maar heb het in een andere vorm gegoten. Collega 2 is nog al sloom, nu zijn de meeste Noren dat maar hij maakt het wel heel bont. Hij doet het allemaal wel heel netjes maar soms is dat niet nodig, als Nederlander en vooral als marinier ben ik gewend om op zo’n persoon af te stappen en te vragen wat hij allemaal aan het doen is maar dat moet je hier niet doen, niet bij hun want staat zo op hun lange tenen. Met dit verhaal ben ik naar de baas gegaan en heb hem verteld dat ik een steiger aan het maken ben en dat we ook op het geld moeten letten, dat ik het dan heel normaal vind om iemand te vertellen wat te doen zonder om zijn gevoelens te letten. We maken hier dan wel boten maar de jonge lui hier hebben nog weinig gevaren, iedereen die wel is gevaren heeft weet dat in sommige situatie de kapitein ook gewoon orders roept zonder op gevoelens te letten, hij heeft en doel en dat moet geklaard worden geen gelul. Mijn baas is het er mee eens maar hij vertelde ook dat het nog een hele klus zal worden. Jarenlang kwam het geld gewoon maar nu zullen ze ook moeten gaan presteren dus er zal wat moeten veranderen. Ook houden ze hier van overleggen, en dat is fijn maar daar komt de scheepvaart vergelijking weer aan ’houd de oevers in de gaten’. Ik merk nu wel dat ik voor het eerst in het buitenland woon zonder andere Nederlanders om mij heen, nu zie ik de versschillen in karakter wel en kan ik je vertellen dat er het hier allemaal veel gemoedelijker en gezapiger aan toe gaat dan in Nederland. Ik wil niet zeggen dat de één beter is dan de ander maar het valt mij gewoon op. Wat ik wel weet is dat als Noorwegen geen olie had gehad ze in grote problemen zouden zijn want concurrerend kunnen ze nooit zijn met andere Europese landen, ze zijn verwend hier door de natuur dat ze een mooi uitzicht heeft gegeven en al het geld (olie) dat ze nodig hebben. Over die olie gesproken (en hypocrisie), de auto in Noorwegen zijn zo duur omdat Noorwegen het beste voor heeft met de natuur en daarom het auto bezit willen terugdringen maar vervolgens blijven ze wel olie uit de grond pompen om zo alsnog de wereld te vervuilen!!! Het zal wel aan mij liggen.

Deze week heb ik ook mijn eerste Kendo les gegeven, hartstikke leuk natuurlijk en ook een klein beetje raar om opeens weer dat pak aan te hebben en zonder hulp les te geven in een sport die ik nog maar net zelf beheers, en dat mag ik niet eens zeggen zo want je beheerst het pas als je 9^e dan bent en dat duurt nog minsten 50 jaar voordat ik dat kan worden. Maar het was leuk en Kian, mijn leerling (ja ja) vond het op zich wel leuk maar echt enthousiast was ze ook weer niet maar dat zit ook in der persoonlijkheid, zegt ze zelf ook. Ze wil nog wel is snel opgeven dus ze gaat nu proberen het vol te houden. Ik heb ook al een ander leerling, ook een dame, uit Vietnam, een vriendin van Kian, toen ze hoorde dat ik Kendo les wilde gaan geven werd ze meteen enthousiast, niet zozeer om het Kendo maar meer omdat het een oosterse vechtsport is. Gisteren op een feestje heb ik met haar gepraat en wat leuk is, ze praat Nederlands. Ze heeft drie jaar lang fysiotherapie gestudeerd in Enschede, vandaar. Woensdag geef ik weer les. Ik heb ook het telefoon nummer van een Nederlandse marinier die al 20 jaar in Narvik woont, hij geeft karate les en is ook timmerman, gaan we maar is even bellen dus.

Ik was gisteren uitgenodigd op een feestje dat was georganiseerd voor de mensen die mee hebben geholpen op de jaarmarkt, een gelegenheid om weer is wat Gratangernezen te leren kennen. Het was ook de start van het vis seizoen dus er was een speciaal traditioneel maal. Gekookte kabeljauw, zijn lever en zijn eitjes in worst vorm. Voor een boer die dit niet kent heb ik mijn best gedaan maar ik heb nog wel een prijs gekregen omdat ik mijn lever niet had op gegeten, echt waar, geintje van Sverre die mij had uit genodigd. Daarna heb ik mij stuk in mijn kraag gedronken en heb ik voor het eerst in mijn leven luidruchtig mee gezongen met de karaoke, ja ik wil ze wel laten weten dat de Nederlander er is.

O ja, gisteren heb ik ook een kabeljauw gevangen van dik acht kilo, zo’n 90 cm lang. De prijs die ik gewonnen heb is een haak om die grote vissen in de boot te trekken.

Sneeuw

Bedenk het verhaal zelf.