Nooit meer slapen
Maar deze titel heeft ook een diepere betekenis voor mij, een die ook wel in het boek terug te vinden is; het is mijn hang om alles te ontleden, te beoordelen en de dingen niet voor lief te nemen, niet te slapen zeg maar. In de slaap droomt men namelijk en dromen zijn bedrog en ik wil daar doorheen kijken. Mijn moeder verteld nog steeds het verhaal hoe ik als jochie van 4 of 5 die onverwoestbare Tonka auto uit elkaar haalde, zei zal het slopen noemen. Voor anderen was het een auto-tje maar voor mij was het een stuk plastik dat met vier lipjes op dat stuk metaal vast zat die weer via vier nokjes een ijzeren staafje in bedwang hield etc etc. Ik zag al door die droom van het speelgoed auto-tje heen, ik speelde er niet alleen mee als auto-tje maar gelijkertijd zag ik ook de illusie. Natuurlijk noem je het als 4 jarige geen illusie maar de gevoelens die nu dat woord oproepen waren er toen natuurlijk ook al ik moest alleen nog leren hoe dat gevoel te noemen. Kort gezegd komt het er op neer dat ik voor de meeste mensen een dromer ben omdat ik niet in hun droom geloof en om ongestoorder te kunnen “zijn” is het hier in het hoge noorden goed toeven.
Natuurlijk zijn hier in Gratangen ook een hoop slaapwandelaars en het liefst zou ik ze soms een rot trap geven maar daar komt waarschijnlijk niets goeds van. Soms vraag ik mij wel is af wat beter is; tussen miljoenen slaapwandelaars wonen of tussen een paar honderd. In Nederland ben ik bijna constant “op mijn hoede”en hier komt het af en toe is aan waaien, er is veel rust tussen door. Het nadeel is alleen dat mijn alertheid dan ook minder word en af en toe verast wordt. Maar tegen Nederland kan ik inbrengen dat ik mij daar moest bedwelmen op wakker te blijven en hier is dat niet nodig dus ik denk dat ik hier beter af ben.Ik heb twee collega’s die iets jonger zijn dan mij, aardige jongens, ze staan midden in het leven, gezinnetje, baantje, huisje ze volgen het hele stappenplan zeg maar. Met één van die collega’s werk ik nu al weer een paar weken aan de stellage, gaat hartstikke goed, ik doe mijn best om mijn mening niet te veel af te dwingen maar het is duidelijk dat ik iets meer bouwtechnisch inzicht heb zodat de stellage voor het grootste gedeelte naar mijn inzichten is gebouwd. Is niks mis mee lijkt mij, hij is in andere dingen weer beter en dan heeft hij het laatste woord. Tot nu toe heeft hij het ook min of meer gelaten geaccepteerd ondanks dat hij een trotse persoonlijkheid heeft, maar nu; collega twee komt terug van zwangerschap’s verlof (drie weken vrij omdat zijn vrouw een kind heeft gekregen) en opeens moet collega 1 aan 2 laten zien dat hij nog een echte man is en is het goede overleg opeens van de baan en wil hij zijn autoriteit laten gelden. Hoe zielig ben je dan als je zoweinig zelfkennis hebt dat je dit met je laat gebeuren, slaaf van de omstandigheden een dromer. Om even terug te komen op het voorbeeld van die Tonka auto, hij ziet alleen maar de auto c.q. de situatie en denkt dat, dat de werkelijkheid is terwijl ik de situatie ook zie maar ook “het plastik en de ijzeren staafjes” de psychologie van een groep(je). Ik kan mij daar nog steeds over opwinden dat mensen nooit is de tijd nemen om over dat soort dingen CONSTRUKTIEF na te denken.
Zo dat moest er even uit, mede naar aanleiding van dit verhaal ben ik naar de baas gestapt voor een gesprek. Ik heb hem natuurlijk niet lastig gevallen met mijn filosofische overpeinzingen maar heb het in een andere vorm gegoten. Collega 2 is nog al sloom, nu zijn de meeste Noren dat maar hij maakt het wel heel bont. Hij doet het allemaal wel heel netjes maar soms is dat niet nodig, als Nederlander en vooral als marinier ben ik gewend om op zo’n persoon af te stappen en te vragen wat hij allemaal aan het doen is maar dat moet je hier niet doen, niet bij hun want staat zo op hun lange tenen. Met dit verhaal ben ik naar de baas gegaan en heb hem verteld dat ik een steiger aan het maken ben en dat we ook op het geld moeten letten, dat ik het dan heel normaal vind om iemand te vertellen wat te doen zonder om zijn gevoelens te letten. We maken hier dan wel boten maar de jonge lui hier hebben nog weinig gevaren, iedereen die wel is gevaren heeft weet dat in sommige situatie de kapitein ook gewoon orders roept zonder op gevoelens te letten, hij heeft en doel en dat moet geklaard worden geen gelul. Mijn baas is het er mee eens maar hij vertelde ook dat het nog een hele klus zal worden. Jarenlang kwam het geld gewoon maar nu zullen ze ook moeten gaan presteren dus er zal wat moeten veranderen. Ook houden ze hier van overleggen, en dat is fijn maar daar komt de scheepvaart vergelijking weer aan ’houd de oevers in de gaten’. Ik merk nu wel dat ik voor het eerst in het buitenland woon zonder andere Nederlanders om mij heen, nu zie ik de versschillen in karakter wel en kan ik je vertellen dat er het hier allemaal veel gemoedelijker en gezapiger aan toe gaat dan in Nederland. Ik wil niet zeggen dat de één beter is dan de ander maar het valt mij gewoon op. Wat ik wel weet is dat als Noorwegen geen olie had gehad ze in grote problemen zouden zijn want concurrerend kunnen ze nooit zijn met andere Europese landen, ze zijn verwend hier door de natuur dat ze een mooi uitzicht heeft gegeven en al het geld (olie) dat ze nodig hebben. Over die olie gesproken (en hypocrisie), de auto in Noorwegen zijn zo duur omdat Noorwegen het beste voor heeft met de natuur en daarom het auto bezit willen terugdringen maar vervolgens blijven ze wel olie uit de grond pompen om zo alsnog de wereld te vervuilen!!! Het zal wel aan mij liggen.
Deze week heb ik ook mijn eerste Kendo les gegeven, hartstikke leuk natuurlijk en ook een klein beetje raar om opeens weer dat pak aan te hebben en zonder hulp les te geven in een sport die ik nog maar net zelf beheers, en dat mag ik niet eens zeggen zo want je beheerst het pas als je 9e dan bent en dat duurt nog minsten 50 jaar voordat ik dat kan worden. Maar het was leuk en Kian, mijn leerling (ja ja) vond het op zich wel leuk maar echt enthousiast was ze ook weer niet maar dat zit ook in der persoonlijkheid, zegt ze zelf ook. Ze wil nog wel is snel opgeven dus ze gaat nu proberen het vol te houden. Ik heb ook al een ander leerling, ook een dame, uit Vietnam, een vriendin van Kian, toen ze hoorde dat ik Kendo les wilde gaan geven werd ze meteen enthousiast, niet zozeer om het Kendo maar meer omdat het een oosterse vechtsport is. Gisteren op een feestje heb ik met haar gepraat en wat leuk is, ze praat Nederlands. Ze heeft drie jaar lang fysiotherapie gestudeerd in Enschede, vandaar. Woensdag geef ik weer les. Ik heb ook het telefoon nummer van een Nederlandse marinier die al 20 jaar in Narvik woont, hij geeft karate les en is ook timmerman, gaan we maar is even bellen dus.
Ik was gisteren uitgenodigd op een feestje dat was georganiseerd voor de mensen die mee hebben geholpen op de jaarmarkt, een gelegenheid om weer is wat Gratangernezen te leren kennen. Het was ook de start van het vis seizoen dus er was een speciaal traditioneel maal. Gekookte kabeljauw, zijn lever en zijn eitjes in worst vorm. Voor een boer die dit niet kent heb ik mijn best gedaan maar ik heb nog wel een prijs gekregen omdat ik mijn lever niet had op gegeten, echt waar, geintje van Sverre die mij had uit genodigd. Daarna heb ik mij stuk in mijn kraag gedronken en heb ik voor het eerst in mijn leven luidruchtig mee gezongen met de karaoke, ja ik wil ze wel laten weten dat de Nederlander er is.
O ja, gisteren heb ik ook een kabeljauw gevangen van dik acht kilo, zo’n 90 cm lang. De prijs die ik gewonnen heb is een haak om die grote vissen in de boot te trekken.
