Gekooide dieren

Gekooide dieren

Van kooi naar kooi

Van inrichting naar inrichting

Van de ene kooi naar de andere kooi verhuis ik,

maar wat veranderd de inrichting maar ik ben nog niet,

daarbuiten waar ik wil wezen, buiten die kooi.

Maar die wereld daarbuiten is misschien wel

alleen maar hier binnen in mijn hoofd

als hoop zonder tralies.

Al die mensen daarbuiten, buiten mijn kooi

verafschuw ik niet om hun vrijheid

maar om hun achteloosheid, gebrek.

Gebrek aan waardering voor hun

kooi zonder tralies, naïviteit en

niet weten hun werkelijkheid.

Als gekooide kan ik niks zeggen

heen en weer lopen kan ik als dier

ben ik weer niet in staat te praten.

Als dier denk ik weer in beelden,

gevoelens en reacties zonder woorden

die mij leren, niets leren.

De mensen praten en praten en maken

elkaar wijs, van de wijs dat dit zal zo

en dat zal zus maar alleen met woorden.

Alleen met woorden van horen zeggen,

van ooit en vroeger van hem of haar

maar zonder gevoel.

Gevoel van oorsprong uit het diepste

van wat wij allen zijn,

gekooide dieren.