ziele-onrust

Christiaan vraagt aan Christiaan of die het nog een beetje naar zijn zin heeft hier in Gratangen: 'jawel hoor, het werk is weer wat uitdagender nu ik voor het grootste gedeelte mijn gang kan gaan op de Straumnes, dat is het voordeel van al dat vergaderen wat die Noren doen en van hun besluitloosheid, dan neem ik die besluiten wel en confronteer ik ze met voldongen feiten'.

'Maar', zegt de andere Christiaan, 'dat is toch ook een groot nadeel dat besluitloze en al die vergaderingen, ik erger mij daar dood aan, af en toe zou ik ze graag wakkerschudden.'

'Ja, dat merk ik ja', zegt Christiaan, 'als jij je zo opwind dan kan ik weer niet in slaap komen, zo erg is dat toch ook weer niet, het heeft toch ook zijn voordelen zoals ik net al op noemde.'

'Wat kan het mij nou schelen dat jij lekker je gang kan gaan, ik heb geen zin om tussen de mensen te leven die niet weten wat ze willen, al dat getreuzel, ik erger mij daar dood aan. Het remt mij af, ik wil graag in mijn eigen tempo werken.'

'Maar dat doen we toch ook, dat jij je daar zo over opwind is je eigen probleem niet die van hun.'

'Mijn probleem! Natuurlijk is dat mijn probleem maar dat neemt niet weg dat hun niet verder kijken dan hun neuzen lang zijn. Ze schrikken er van als je met nieuwe ideeën komt.'

'Maar die nieuwe ideeën verwelkomen ze toch, ze zijn er wel blij mee heb ik gemerkt.'

'Ze zijn er wel blij mee, ze weten gewoon niet wat ze er van moeten zeggen, fatsoenlijk een compliment geven kunnen ze ook al niet. Het zijn allemaal domoren.'

'Nou dat vind ik wel mee vallen hoor, ik merk hun waardering wel op. Ze zijn blij met het steigersysteem dat we geïntroduceerd hebben, ze vonden het werk op de Biskop mooi en nu ontvangen we complimenten over de efficiëntie die we laten zien op de Straumnes.'

'Ik geeft toe, die complimentjes zijn er wel maar ze dringen niet door tot iedereen, vooral niet tot die die er toe doen.'

'Wie doet er dan toe?'

'De chef.'

'Dus je wilt graag indruk maken op de chef, ik dacht dat je het niet zo hebt op bazen, dat je graag je eigen gang gaat.'

'Ik hoef ook geen indruk op hem te maken maar als er in de laatste vergadering door hem wordt gevraagd dat we de projectleider van de Straumnes moeten helpen met zijn werk omdat hij het druk heeft met bestuurswerk dan heeft hij (de chef) niet geluisterd als hij (de projectleider) tijdens de vergadering verteld dat we goed werk doen op de Straumnes. Hij heeft in iedergeval niet duidelijk gemaakt wat ik daar allemaal doe.'

'Verneem ik daar een minderwaardigheids complex-je? Wil je graag een schouderklopje hebben van je baas Christiaan?'

'Onzin, het is gewoon een teken dat erg geen fatsoenlijke structuur en organisatie is, ik doe ook mijn best om anderen te complimenteren als ze dat verdienen.'

'En wie ben jij dan wel om te concluderen dat hun dat niet doen, volgens mij zijn het allemaal oprechte mensen die hart hebben voor dit bedrijf en voor wat ze doen.'

'Dat is niet genoeg, Hitler had ook hart voor wat hij deed.'

'maar je kunt die mensen toch niet vergelijken met Hitler, dat is een grove belediging, dat kun je niet hardop zeggen.'

'Dat doe ik ook niet maar ik meen het wel. Ze kunnen nog zo hun best doen maar ik verwacht van de ander dat ze boven zichzelf uit willen streven, meer willen, hoger, beter en in alles merk ik dat ze tevreden zijn met wat ze hebben, hoogstens hebben ze een vage notie van vooruitgang.'

'Hoe kom je daar bij? Dat jij nu eenmaal zograag meer en hoger wil is toch niet genoeg om dat ook van de ander te verwachten en volgens mij zijn ze druk bezig met zichzelf verbeteren, het bedrijf is nog niet zo oud en waarom vind je dat vooruit gaan zo belangrijk?'

'Ik zie het als een verplichting. Voor mij is het een erkenning van het leven, een waardering voor het leven.'

'Wat bedoel je daar mee, een waardering voor het leven, de meeste mensen waarderen het leven toch?'

'Ik vraag mij dat af, ik denk vooral dat mensen niet zo moeilijk kijken naar het leven als ik doe, ze "leven"het gewoon.'

'Wat is dit, opeens een zelfkritiek, of weet je het niet meer?'

'Ik weet het nog wel hoor. Jij zou het ook moeten weten, we zijn toch samen door diepe dalen gegaan in het verleden. Die dalen hebben ons toch geleerd om naar boven te kijken, om om ons heen te kijken, om de wereld niet te nemen zoals die ons gepresenteerd wordt. Als we dat gedaan hadden dan hadden die depressieve gedachtes ons toch allang uit dit leven geleid, daar hebben we toch van geleerd. We hebben toch ook de armoede gezien in deze wereld, de intellectuele armoede hier in het westen, de materiële armoede in de rest van de wereld. Ziekenhuizen waar kinderen sterven op de grond een paar uur vliegen van waar de mensen niet weten hoe hun 15e paar schoenen eruit moeten zien die ze willen kopen. De hypocrisie van al die mensen om ons heen, daarvoor zijn we toch vertrokken, of liever gezegt, gevlucht naar dit land.'

'Ik snap het wel maar dat doen we zelf toch ook aan mee, en trouwens, ik ben hier vooral omdat het al een oude droom is van mij om hier in het hoge noorden te wonen, een soort van roeping en daar komt nog bij dat we hier bij toeval een mooie baan hebben gevonden en de timmerman in ons, in mij in ieder geval is daar zeer tevreden mee.'

'Timmerman, dat is gewoon onze broodwinning.'

'Prima, maar voorlopig hebben wij ook mooie spulletjes om ons heen en zijn we volgens mij geen haar beter dan al die andere.'

'Laten we niet gaan kibbelen over details, veel van de spullen die we hebben zijn al jaren oud en vervangen we alleen als het echt niet meer anders kan, dat is althans mijn streven, dat jij af en toe koopziek bent kan ik ook niks aan doen.'

'Nu ben ik op eens koopziek.'

'Laat maar, waar het mij om gaat is dat wij onze dalen hebben gehad en wat van de wereld gezien hebben en daar ook nog is over na gedacht hebben. We zijn niet bij de pakken neer gaan zitten met een vastomlijnd idee van de wereld wachtend tot de dood ons komt halen, we weten dat dat een illusie is om het leven als iets vaststaand te zien, het is stromend.'

'Ja, ik heb dat ook wel mee gemaakt maar wat bedoel je nu met de wereld is stromend, dat snapt toch geen hond als je dat zo zegt, jij snapt dat misschien en ik vermoed het maar jij weet ook wel dat de meeste mensen ons raar aan kijken als jij dat zo zegt.'

'Klopt, maar af en toe is het wel vermoeiend om altijd maar de geen te zijn die zich moet aanpassen. Laat ik het dan is anders proberen, we leven in een tijd waarin de mens, in het algemeen, denkt dat de waarheid die hij in zich draagt ook de waarheid is. Misschien relativeert hij het nog wel door te zeggen dat het zijn waarheid is maar in ieder geval komt die waarheid uit hem zelf. Nu is dat nog niet zo erg maar hij ziet in die waarheid die uit hemzelf komt ook meer waarde dan in die van anderen, de mens geloofd heilig in zichzelf, het is een individualist geworden.'

'Ho, allemaal leuk en aardig maar dat is ook allemaal filosofisch gezwets en voordat je verder gaat, wat heeft dat trouwens met onze collega's te maken?'

'Alles, onze collega's zijn hun hele leven al bezig met hun eigen wereldje, net zoals de meeste mensen, ze kunnen zich niet inleven in een ander standpunt weten niet hoe ze met andere iedeeen moeten omgaan, ze zien het groter plaatje niet, ze begraven zich in goede voornemens en zien niet dat die niet bereikt worden. Je kunt mij, je kunt ons, altijd bij je roepen en dan zijn wij prima in staat om zelfkritiek te geven en onze plaats in het geheel aan te wijzen, ik heb geleerd waarom wij de dingen doen zoals we ze doen, ik heb geleerd mijn eigen psycholoog te zijn. Vraag een ander en ze zullen je raar aan kijken. Alleen als je de mensen dringend vraagt zullen ze na gaan denken over wie en wat ze zijn en wat ze doen en waarom ze de dingen doen zoals ze die doen, wij doen dat constand.

'Jij doet dat constant ja, ik word daar wel is moe van al dat gevraag en getwijfel, soms fantaseer ik wel is over een leven zonder al dat gevraag, al dat gefilosofeer in mijn achterhoofd, lekker stabiel op een en de zelfde plaats en pak je onze collega's nou niet wat al te hard aan?'

'Noem je dat leven, pak het woordenboek er maar bij, daar staat ook dat leven bloei is en groei en niet stilstand en ik overdrijf natuurlijk een beetje, er zijn net zoveel gradaties als er mensen zijn. Sorry hoor dat ik je mee sleur in al dit gemits en gemaar maar voorlopig hebben we wel een spannend leven en groeien we ook '

'Dat wel ja.'

'Nu zijn we toch ook weer in een mooie situatie beland, wonen we alweer meer dan een jaar in relatieve eenzaamheid terwijl we in Nederland niet wisten wat te doen als we niet in gezelschap waren, dat geeft ons leven toch wel weer kleur en het getuigd van lef. En we zetten ons toch graag af tegen de middelmaat, de meeste mensen zijn toch alleen maar bezig met het zoeken naar zielerust, ons motto is toch: wat de meeste mensen doen is niet goed, als ze allemaal links gaan dan gaan wij rechts, als statement, als bevestiging dat er geen waarheid is. Als verzetsstrijder ga ik liever ten onder dan dat ik niets doe of mee loop met de vijand, ik loop liever over het pad van onzekerheid dan dat ik net doe alsof ik daar niet loop en vastklamp aan illusies van zekerheid. Ik wil ziele-onrust.

Ja, die twee daar boven kletsen wel lekker maar voorlopig moet ik er naar luisteren de hele dag (figuurlijk gesproken). Het was weer een prima week, lekker gewerkt, mijn eerste dekksbjelk gemaakt voor de straumnes en weer een mooi illustratie van een deel van de boot. Met Noorse les gaat het ook prima en ik heb mijn tweede kendo les gegeven zonder dat ik pijn kreeg aan mijn elleboog. Mijn nek is wel weer meer pijn gaan doen maar ik ben al weer twee keer bij de fisio geweest dus dat zal over een paar weken ook wel weer beter gaan. Het weer is een beetje wisselvallig hier met tempraturen rond nul waardoor het af en toe regend en af en toe sneeuwt. De nachten worden ook steeds langer, het begint al gewoon te worden.