Draaien en klimmen.

Deze week een paar klussen geklaard die ik nog nooit eerder had gedaan. Twee bjelkeveger gemonteerd, dat is de bovenste plank van de binnenhuid van een boot waar de dekbalken op rusten. Deze plank die drie duim dik is (7,6cm) moest gebogen worden omdat hij vooraan het schip geplaatst is. Dit buigen doen we met stoom, de stoom komt in een grote langwerpige kamer van ongeveer 30 bij 50 cm en een metertje of 8 lang, langzaam verzadigt het hout en na een paar uur kun je het buigen. Een spannend proces omdat het hout kan breken en omdat de plank recht is en waar hij moet komen krom dus kun je hem ook niet even passen van te voren, goed meten dus. De eerste ging met enige drukte gepaard om hem geplaatst te krijgen, ik wist niet precies wat ik moest verwachten dus de voorbereiding was niet optimaal maar de tweede ging soepel, alsof we nooit iets anders hadden gedaan. Daarna heb ik de dekbalken pas gemaakt, een precisie klusje waarvan ik jullie de details zal besparen. Op het werk zijn ze allemaal verbaast over de voortgang terwijl ik gewoon normaal door werk. Ik denk dat ik de boel iets gestroomlijnder organiseer en ik ben niet zo bang, hiermee bedoel ik dat tijdens het maken van bijvoorbeeld een dekbalk je allerlei maten moet opmeten en dat er veel onzeker is, je kunt dan eindeloos doorgaan met meten om eventuele fouten te minimaliseren maar ik heb geleerd om wat meer naar mijn gevoel te luisteren en er op te vertrouwen. Je moet gewoon knopen door hakken en niet eindeloos doorgaan, dan maak je maar is een fout, dat is voor mij de betekenis van ambachtelijk werk, op je ogen en gevoel vertrouwen, voor de meesten heeft ambachtelijk werken te maken met de gereedschappen die je gebruikt. Voorlopig heb ik drie dekbalken geplaatst en ben daar blij mee, missie volbracht. Ik draai mijn kont trouwens steeds dichter bij de plek waar ik wil wezen en bereik bijna het punt dat ze niet meer om mij heen kunnen. Ik heb nu zoveel weken met onze (mijn) leerling door gebracht dat ik van de week al zijn drie maandelijkse evaluatie raport heb ingevuld, niemand heeft mij ooit verteld hem te begeleiden maar ik heb die taak gewoon op mij genomen door hem van dag een af te vertellen wat hij kan gaan doen. Het zelfde geld voor het vastleggen van het hoe en waarom van de Straumnes, ik heb nu al zoveel tabellen, verslagen en maten gemaakt en opgenomen dat ik nu het aanspreekpunt ben als het om gegevens gaat van hoe de Straumnes was en zal worden. Ook een kwestie van mijn kont er in draaien en gewoon laten zien dat je niet beter weet dat dat je het zus en zo doet. Dat is wel een voordeel van die Noren, die zijn wat bedeesder, het is hier wat makkelijker om ze te overbluffen. Overbluffen is het natuurlijk want ik hem nog nooit zo uitgebreid een verslag gemaakt van de restauratie van een boot of een leerling zo intensief begeleid. Ook had ik nog nooit een stuk hout gebogen op deze schaal of een dekbalk gemaakt, ik leg de lat graag hoog, het is geen schande om mis te grijpen.

Ik heb deze week trouwens wel mis gegrepen, maar dat was eigenlijk wel goed want dat betekende dat ik mijn grenzen aan het verleggen ben. Ik ben weer wezen klimmen en dat was leuk om te doen en het heeft een mooie analogie met mijn werk en mijn filosofie.