Lift-of & de honden
Vandaag hebben we, Endre, Hetwich(?) en ik de stuurhut van de Fuglø er af getild. Mijn kennis van hijskranen is hierbij nuttig geweest, ik kon mij op deze manier profileren en tips geven hoe we het zouden kunnen aanpakken. Alles ging volgens plan, de boot lijkt een stuk kleiner nu. De eerste week op het werk is nu voorbij, het is mij allemaal heel erg meegevallen,
een leuke groep mensen, begripvol en behulpzaam, easy going zeg maar. Het lijkt al weer een eeuwigheid geleden dat ik uit Nederland vertrok, eigenlijk heb ik dit altijd gehad als ik ergens ging wonen, de eerste keer al dat ik in Rotterdam ging wonen, alweer 15 jaar geleden, toen was ik Olst ook zo “vergeten”. Nu nog Noors leren en dan, en dan, ja wat dan. Voorlopig heb ik vandaag na mijn werk wel wat moois gedaan, 
Ivar, ook een timmerman, heeft mij mee genomen om zijn honden uit te laten. Hij heeft er, als je de puppies mee telt, nu 20 op zijn terrein. Wat het precies van honden zijn heb ik nog niet helemaal begrepen maar ze zijn zeer geschikt om een slee te trekken. Vandaag ging hij trainen met ze en ik mocht mee. Hij heeft een oud wagentje zonder motor maar met remmen die de honden kunnen trekken.
Voor de winter heeft hij twee zelfgemaakte sledes die je wel kent van plaatjes. We kwamen aan rijden en de honden zaten in een afgesloten terreintje en ze werden wild en begonnen te huilen, ze waren al een paar dagen niet uit geweest met de kar en ze wisten dat het weer stond te gebeuren. In die grote, zegmaar, kennel zaten veertien honden met allemaal hun eigen hok. 
De honden zitten allemaal vast aan een ketting zodat ze niet bij elkaar kunnen komen, Ivar vertelde dat dit moest omdat ze anders een hiërarchie gingen vormen en dat isniet goed voor slede honden, hij vertelde dat hij zo’n vijf honden heeft die de leiding kunnen nemen. Er is wel een hond die min of meer de baas is, dat is zijn eerste hond en die heeft de andere “geleerd”hoe ze zich moeten gedragen als ze moeten trekken. Ik werd meteen aan het werk gezet, ik mocht de tuigjes omdoen, sommige honden zien er best gevaarlijk uit maar ze zijn allemaal heel braaf, ik kon ze stuk voor stuk tussen mijn benen klemmen om ze het tuigje om doen, ze tilden uit zichzelf hun pootjes op als dat nodig was, ze zijn wel vreselijk enthousiast en wilden niets liever naar buiten om te gaan rennen. 
De eerste trip maakten we 11 ervaren honden vast aan een lange lijn twee bij twee, drie keer fluiten en daar gingen ze alsof het niks was, twee volwassenen en die kar, echt gaaf. Ik zag vrij snel het verschil tussen de luie honden die lekker kwispelend mee sjokten en de honden die er voor gingen, Ivar vertelde ook dat sommige honden er ook uit zouden moeten als hij straks weer aan wedstrijden gaat mee doen.
Maar het is verbazingwekkend hoe ze netjes naast elkaar blijven lopen en reageren op zijn commando’s, links, rechts, harder, zachter enzovoort. Na een uur waren we terug bij zijn huis en toen zijn er twee honden afgehaald om plaats te maken voor twee beginnelingen, dat merkte je ook. Eentje kroop de hele tijd naar rechts tegen de hond naast hem aan onder het draad door, ik iedere keer afstappen omhem zijn plek te wijzen, op een gegeven moment moest ik hem maar optillen en over de andere hond heen zetten, toen ging het goed, hij loopt kennelijk graag rechts. 
Na een minuut of twintig waren we terug, ik mocht de honden gewoon los maken, ze liepen uit zichzelf naar de kennel en hebben dan een speel halfuurtje, een van de weinige momenten dat ze elkaar buiten het “werk”leren kennen, sommige gingen meteen op hun hok zitten en andere gingen spelen met elkaar. Toen was het etenstijd en drollen raap tijd. Al met al ben ik verbaasd hoe handelbaar die honden zijn, ik ben een vreemde voor hen maar daar merkte je weinig van.
Alle honden hebben trouwens namen maar je zult begrijpen dat ik die niet ken. Ik denk dat ik ze wel zal leren, Ivar vroeg of ik misschien vaker mee wilde om het zelf ook te leren, hij heeft namelijk een kindje van 4 maanden en heeft minder tijd om te trainen, vandaar. Dat wil ik wel natuurlijk, vooral als we straks met een slee kunnen gaan. Met de kar ben je gebonden aan de paden maar als er sneeuw is kun je overal heen. Het is dan ook mogelijk meerdaagse tochten te maken en dan slapen we buiten, schieten een konijn, of zoals in zijn laatste tocht, een eekhoorn en kunnen dan een mooie tocht maken door Zweden of zo. Ik had wel gehoopt dat ik dit een keertje had kunnen doen maar nu kan ik gaan leren hoe je die honden traint, te gek.
Werd ik net door een collega ge sms´t dat er een kleinbeetje noorderlicht te zien was, ik wilde net naar het kantoor gaan om dit verhaal op mijn blog te zetten krijg ik ook nog mijn eerste noorderlicht te zien, de foto steld niet veel voor, in het echt is het mooier. Een groene sliert die in een punt achter de bergen vandaan komt en steeds breder wordt als het boven mij is en als een soort waaier ophoud, heel apart, zullen we maar zeggen, ik ga der is even rustig van genieten. De gebouwen die je ziet zijn van de werf, de foto is genomen vanuit mijn voordeur.
