Andorja

Gisteren naar Andorja geweest op visite bij Tonny, een Nederlandse vrouw die daar sinds twee jaar woont samen met haar dochter, die in een eigen huisje woont. Er waren ook twee andere Nederlanders, een stelletje, die er ongeveer 5 maanden wonen. Er wonen nog twee Nederlanders op het eiland maar die waren er niet maar voor een eiland met 700 inwoners zijn de Nederlanders goed vertegenwoordigd. Ik kan je zeggen dat het weer is leuk is om met Nederlanders te praten, geen Engels of half gebakken Noors maar gewoon in het Nederlands. We hebben gelachen om sommige Noorse gewoontes en onze kleine ergernissen gedeeld, die wel overeenkomen, dus hersenspinsels zijn het niet. Maar eigenlijk waren we het er met zijn allen overeens dat het mooi wonen is hier in het hoge noorden. Zij zijn al is terug geweest en hadden vreselijk heimwee naar Noorwegen, al die drukte en gehaast, het went snel hier en ik denk dat ik het ook nog meer zal waarderen als ik weer is een keertje naar Nederland ga. Dus, voor iedereen die wil onthaasten, kom naar het hoge noorden. Het is een mooie tocht naar het eiland, je kunt er via een brug komen maar onderweg rijd je over smalle bergwegen en door ravijnen, heel mooi. Ze wonen hier maar 25 km vandaan, door de lucht, maar je bent zo anderhalf uur aan het rijden maar ja dat is ook het hoge noorden. Ik ben niet gaan langlaufen, want in plaats vaan de strak blauwe lucht van vrijdag lagen nu alle bergtoppen in een dikke laag met wolken. Ik wil de eerste keren dat ik ga rondtrekken wel ongeveer weten waar ik heen ga en dat gaat toch beter als het helder is, dus nog even geduld. Ja dat is ook het hoge noorden. Vandaag ben ik nog even naar het huisje wezen kijken dat ik misschien wil kopen. Op Andorja hebben we het ook over koophuizen gehad, dit huis is vrij duur(???) voor dit gebied, voor rond de 25000,- moet je wel iets vergelijkbaars vinden. Zucht, piekerpieker, misschien moet ik wat meer geduld hebben en gewoon ver onder de prijs bieden. Maar ik wilde de nog even naar het huis kijken om mijn geheugen op te frissen, ik reed er op een smal weggetje heen, lekker rustig, echt waar, het heeft namelijk net gesneeuwd en dan is het altijd extra glad. Als de sneeuw is plat gedrukt kun je er prima op rijden maar met verse sneeuw moet je goed opletten, vooral als je moet remmen en een bocht wil maken. Ik lette dus heel even niet op en, oeps, een bochtje, rem en glij, hups recht een bult sneeuw in, dat is ook het hoge noorden. Aan de kant van de weg legt de sneeuwschuiver altijd zo’n mooie vangrail neer waar je dus niet meer uitkomt met je voorwiel aandrijver. Het was gelukkig vlak bij het museum en daar was Endre ook, mijn collega. Met zijn 4wd kreeg hij mij er niet uit maar er passeerde een auto en die man belde meteen een boer op met een grote trekker en die trok mij er zo uit. Mijn baas kwam ook nog toevallig voorbij en nu weet dus iedereen het, maar hij was er daar ook al is af gegleden en ik ben echt niet de enige, het is gewoon een bocht achter een heuveltje die opeens scherper wordt. Maar iedereen was behulpzaam en dat is ook weer het hoge noorden. Ik heb het huis nog wel bekeken maar het was eigenlijk al weer te donker. Vanavond heb ik lekker nostalgisch dia’s zitten kijken, ja ja, vroeger...