Ik heb een beetje vermoeiende week gehad deze week. Om verschillende redenen ben ik een paar keer lekker vroeg (23:00) naar bed gegaan; na een paar weken in het binnenste van de Fuglø gewerkt te hebben zijn we deze week begonnen met het bouwen van steigers aan de buitenkant. Hartstikke leuk om te doen vindt ik maar met een hoop wind en -10 ben je wel lekker rozig in de avond. Ik heb ze aangeraden om met dit steigersysteem in zee te gaan en moet (neem) nu ook het voortouw nemen om de boel op te bouwen. Er komt een dak op dus het moet wel een beetje stevig worden, ik wil niet dat de boel instort dus ik schraap al mijn bouwkundige kennis bijeen en samen met een 
beetje logica en gezond verstand moet het wel lukken maar spannend is het wel, het is niet een simpel rechttoe rechtaan steigertje. Maar zoals ik al zei, het is ook leuk om te doen, het is net een hele grote doos met technisch lego. Dat is dus de eerste reden om vermoeid te zijn vervolgens had ik ook nog een minder leuke ervaring op het dating gebied, zoals vele alleenstaande (wane by) Noren sta ik ook ingeschreven op een dating site, veel mogelijkheden om hier vrouwen te ontmoeten zijn er niet, het is en blijf een gehucht met net 1200 inwoners, dus ik heb mij ook ingeschreven op zo’n site. Nu heb ik de ervaring dat te meeste vrouwen niet zitten te wachten op een halve filosoof die over allerlei "onbegrijpelijke" dingen loopt door te "zeuren" maar je weet maar nooit, de wereld is groot en het internet komt overal. Nu dacht ik laatst dus geluk te hebben, een mooi mail die met aandacht was geschreven, daar let ik op, en de dame in kwestie zag er ook nog appetijtelijk uit. De brief was misschien iets te mooi en de dame ook maar ik dacht, de wonderen zijn de wereld nog niet uit. Ze wou chatten, vind ik prima, is net of je in de kroeg zit je hebt alleen iets meer tijd om domme dingen te zeggen. Maar naar de eerste berichten zat het mij niet lekker, ze schreef in de brief dat ze een intelligente meid is maar uit haar gechat bleek dat niet echt. Ze zou half Noors half Ghanees zijn, dat kan natuurlijk, is niks mis mee maar ze ging steeds harder van stapel lopen tot ze opeens vertelde dat ze haar dode moeder had begraven in Ghana en nu geen geld meer had om terug naar Noorwegen te gaan… Toen ben ik er maar mee gestopt.
Ze waarschuwen voor dit soort trucs op die datingsite’s, in ieder geval heb ik er wel is wat over gelezen. Het is natuurlijk makkelijk, je woont in Afrika, je hebt een computer en schrijft nep brieven naar mannen die een vrouw zoeken, je hoeft als man maar een beetje naïef te zijn en je stuurt geld naar zo’n iemand toe, makkelijk verdient. Aan de ene kant kon ik er wel om lachen, ik wou zelfs nog een mailtje sturen met trucs zodat het moeilijker is om er door heen te prikken, wij rijke westerlingen mogen namelijk best wel een beetje uit gezogen worden. Maar aan de andere kant voelde ik mij ook wel lichtelijk verkracht, in de fase van twijfel, nieuwsgierigheid en opkomende verliefdheid geef je, jezelf ook een beetje bloot en dan blijkt het dat je waarschijnlijk tegen een of andere harige neger hebt lopen vertellen hoe mooi ze er wel niet uit ziet. Afijn, het was me weer een avontuur, ik heb er één dag een hoopgevend gevoel aan over gehouden dat je hebt als je een leuk iemand hebt ontmoet en je wacht op het volgende contact, een goed gevoel zal ik maar zeggen maar ik ben er ook wel een dag een beetje ziek van geweest, figuurlijk dan maar vermoeiend was het zekers. Het volgende vermoeiende deze week betreft de Noren. Ik woon dan wel in Gratangen waar je duidelijk twee oevers kunt onderscheiden maar ik persoonlijk houd er van om oeverloos door te discussiëren. Voor mij is dat een spel en dat speel ik fanatiek maar ik neem het meestal niet serieus. De meeste mensen nemen het vaak wel wat te serieus en fatten mijn harde praten en gebaren op als een teken dat ik het allemaal meen, de goede verstaander weet wanneer ik het wel en niet meen. Nederlanders zijn wat dat betreft iets meer gewend dan die Noren hier heb ik het vermoeden. Een voorbeeld, ik vertelde tegen een collega dat ik vind dat hier in Noorwegen het ziekenzorgsysteem slechter is dan in Nederland maar dat de zorg voor kinderen en de vrouw hier veel beter is dan waar ook. Ik vertelde vervolgens dat ik het niet in balans vond en dat, dat volgens mij kwam omdat ze hier 25 jaar geleden al een vrouwelijke president hadden en dat ze het voor zichzelf lekker geregeld hebben zodat die vrouwen na hun zwangerschap lekker 10 maanden op hun luie reet kunnen zitten. Nou, mijn collega werd er bijna echt boos om, of ik werkelijk beweerde dat zijn vrouw op haar luie reed zat… Ik geef toe dat ik het lekker smakelijk wil brengen dit soort statements maar ik denk dat de meeste Nederlanders dat eerder met een korreltje zout nemen dan dat ze dat hier doen, ik had niet verwacht dat hij er boos om zou worden. Het vermoeiende aan dit verhaal is dat ik niet graag op mijn woorden wil letten, boos worden om andermans woorden is nooit een goede oplossing dus ik hoop altijd dat mijn gesprekspartner een meer rationele manier vind om er achter te komen wat ik nou echt vind, op deze manier is het wel heel makkelijk om iemand uit de tent te lokken. Maar ook in Nederland had ik dit probleem en had ook niet verwacht dat het hier anders zou zijn, ik zal mijn woorden wel weer op een weegschaaltje leggen in het vervolg, is toch al een tweede natuur voor mij, zielig hè. De vierde en laatste reden om moe te worden is het gemis van de zon. Dat vermoed ik tenminste. In Nederland ging ik na een paar zonloze dagen altijd naar buiten om lekker van de zonnestralen te genieten op mijn gezicht als hij te voorschijn kwam, dat kan het hele jaar door in Nederland maar hier heb ik al zeker 2 maanden geen straaltje meer gevoeld. Nu is het mij tot nu toe 100% meegevallen hier met de winter en hoe donker en deprimerend het wel niet zou zijn maar dat valt mee, er is altijd wel een paar uur licht en deprimerend is het ook niet maar een lekker zonnestraaltje op mijn gezicht zou wel lekker zijn. Hebben de meeste Noren trouwens hoor die hier wonen, als je bij mensen thuis komt voor de eerste keer dan vertellen ze vaak waar en wanneer de eerste zon te zien is “daar tussen die twee bergtoppen, op 4 februari kun je de zon dar vier en een halve minuut zien, echt waar.” En vorige week kwam Gunnar naar mij toe en vroeg of ik mee kwam want daar en daar konden we misschien de zon zien, hoehoehoe spannend. Maar het zou wel weer is een keer lekker zijn en over twee weken kunnen we hem weer zien. Maar een paar nachtjes goede slapen doet wonderen en nu voel ik mij weer fit. Gisteren wezen bowlen in Harstad en vandaag getafeltennist met Bjørn, hartstikke leuk. Je kunt hier een sleutel krijgen van de school en dan kun je van het sport halletje gebruik maken, ik heb ook nog even gezwommen en de volgende keer ga ik ook lekker in de souna, dit alles in die school. Ik kan ook gebruik maken van de sporthal om Kendo les te gaan geven en ik heb al een slachtoffer gevonden dus waarschijnlijk gaat dat deze week ook gebeuren.
beetje logica en gezond verstand moet het wel lukken maar spannend is het wel, het is niet een simpel rechttoe rechtaan steigertje. Maar zoals ik al zei, het is ook leuk om te doen, het is net een hele grote doos met technisch lego. Dat is dus de eerste reden om vermoeid te zijn vervolgens had ik ook nog een minder leuke ervaring op het dating gebied, zoals vele alleenstaande (wane by) Noren sta ik ook ingeschreven op een dating site, veel mogelijkheden om hier vrouwen te ontmoeten zijn er niet, het is en blijf een gehucht met net 1200 inwoners, dus ik heb mij ook ingeschreven op zo’n site. Nu heb ik de ervaring dat te meeste vrouwen niet zitten te wachten op een halve filosoof die over allerlei "onbegrijpelijke" dingen loopt door te "zeuren" maar je weet maar nooit, de wereld is groot en het internet komt overal. Nu dacht ik laatst dus geluk te hebben, een mooi mail die met aandacht was geschreven, daar let ik op, en de dame in kwestie zag er ook nog appetijtelijk uit. De brief was misschien iets te mooi en de dame ook maar ik dacht, de wonderen zijn de wereld nog niet uit. Ze wou chatten, vind ik prima, is net of je in de kroeg zit je hebt alleen iets meer tijd om domme dingen te zeggen. Maar naar de eerste berichten zat het mij niet lekker, ze schreef in de brief dat ze een intelligente meid is maar uit haar gechat bleek dat niet echt. Ze zou half Noors half Ghanees zijn, dat kan natuurlijk, is niks mis mee maar ze ging steeds harder van stapel lopen tot ze opeens vertelde dat ze haar dode moeder had begraven in Ghana en nu geen geld meer had om terug naar Noorwegen te gaan… Toen ben ik er maar mee gestopt.
Ze waarschuwen voor dit soort trucs op die datingsite’s, in ieder geval heb ik er wel is wat over gelezen. Het is natuurlijk makkelijk, je woont in Afrika, je hebt een computer en schrijft nep brieven naar mannen die een vrouw zoeken, je hoeft als man maar een beetje naïef te zijn en je stuurt geld naar zo’n iemand toe, makkelijk verdient. Aan de ene kant kon ik er wel om lachen, ik wou zelfs nog een mailtje sturen met trucs zodat het moeilijker is om er door heen te prikken, wij rijke westerlingen mogen namelijk best wel een beetje uit gezogen worden. Maar aan de andere kant voelde ik mij ook wel lichtelijk verkracht, in de fase van twijfel, nieuwsgierigheid en opkomende verliefdheid geef je, jezelf ook een beetje bloot en dan blijkt het dat je waarschijnlijk tegen een of andere harige neger hebt lopen vertellen hoe mooi ze er wel niet uit ziet. Afijn, het was me weer een avontuur, ik heb er één dag een hoopgevend gevoel aan over gehouden dat je hebt als je een leuk iemand hebt ontmoet en je wacht op het volgende contact, een goed gevoel zal ik maar zeggen maar ik ben er ook wel een dag een beetje ziek van geweest, figuurlijk dan maar vermoeiend was het zekers. Het volgende vermoeiende deze week betreft de Noren. Ik woon dan wel in Gratangen waar je duidelijk twee oevers kunt onderscheiden maar ik persoonlijk houd er van om oeverloos door te discussiëren. Voor mij is dat een spel en dat speel ik fanatiek maar ik neem het meestal niet serieus. De meeste mensen nemen het vaak wel wat te serieus en fatten mijn harde praten en gebaren op als een teken dat ik het allemaal meen, de goede verstaander weet wanneer ik het wel en niet meen. Nederlanders zijn wat dat betreft iets meer gewend dan die Noren hier heb ik het vermoeden. Een voorbeeld, ik vertelde tegen een collega dat ik vind dat hier in Noorwegen het ziekenzorgsysteem slechter is dan in Nederland maar dat de zorg voor kinderen en de vrouw hier veel beter is dan waar ook. Ik vertelde vervolgens dat ik het niet in balans vond en dat, dat volgens mij kwam omdat ze hier 25 jaar geleden al een vrouwelijke president hadden en dat ze het voor zichzelf lekker geregeld hebben zodat die vrouwen na hun zwangerschap lekker 10 maanden op hun luie reet kunnen zitten. Nou, mijn collega werd er bijna echt boos om, of ik werkelijk beweerde dat zijn vrouw op haar luie reed zat… Ik geef toe dat ik het lekker smakelijk wil brengen dit soort statements maar ik denk dat de meeste Nederlanders dat eerder met een korreltje zout nemen dan dat ze dat hier doen, ik had niet verwacht dat hij er boos om zou worden. Het vermoeiende aan dit verhaal is dat ik niet graag op mijn woorden wil letten, boos worden om andermans woorden is nooit een goede oplossing dus ik hoop altijd dat mijn gesprekspartner een meer rationele manier vind om er achter te komen wat ik nou echt vind, op deze manier is het wel heel makkelijk om iemand uit de tent te lokken. Maar ook in Nederland had ik dit probleem en had ook niet verwacht dat het hier anders zou zijn, ik zal mijn woorden wel weer op een weegschaaltje leggen in het vervolg, is toch al een tweede natuur voor mij, zielig hè. De vierde en laatste reden om moe te worden is het gemis van de zon. Dat vermoed ik tenminste. In Nederland ging ik na een paar zonloze dagen altijd naar buiten om lekker van de zonnestralen te genieten op mijn gezicht als hij te voorschijn kwam, dat kan het hele jaar door in Nederland maar hier heb ik al zeker 2 maanden geen straaltje meer gevoeld. Nu is het mij tot nu toe 100% meegevallen hier met de winter en hoe donker en deprimerend het wel niet zou zijn maar dat valt mee, er is altijd wel een paar uur licht en deprimerend is het ook niet maar een lekker zonnestraaltje op mijn gezicht zou wel lekker zijn. Hebben de meeste Noren trouwens hoor die hier wonen, als je bij mensen thuis komt voor de eerste keer dan vertellen ze vaak waar en wanneer de eerste zon te zien is “daar tussen die twee bergtoppen, op 4 februari kun je de zon dar vier en een halve minuut zien, echt waar.” En vorige week kwam Gunnar naar mij toe en vroeg of ik mee kwam want daar en daar konden we misschien de zon zien, hoehoehoe spannend. Maar het zou wel weer is een keer lekker zijn en over twee weken kunnen we hem weer zien. Maar een paar nachtjes goede slapen doet wonderen en nu voel ik mij weer fit. Gisteren wezen bowlen in Harstad en vandaag getafeltennist met Bjørn, hartstikke leuk. Je kunt hier een sleutel krijgen van de school en dan kun je van het sport halletje gebruik maken, ik heb ook nog even gezwommen en de volgende keer ga ik ook lekker in de souna, dit alles in die school. Ik kan ook gebruik maken van de sporthal om Kendo les te gaan geven en ik heb al een slachtoffer gevonden dus waarschijnlijk gaat dat deze week ook gebeuren. 
