Nek & Noors

Vandaag voorlopig voor de laatste keer naar de kraker geweest. Ik heb zo goed als geen last meer van mijn nek, klein beetje stijf nog maar dat trekt wel weg. Ik moet nog wel mijn oefeningen doen, vijf minuten stil zitten zonder geluid en dan mijn nek naar voren laten hangen en naar achter en de zijkanten. Dat is mij de afgelopen dagen eeeeuh, bijna een half keer gelukt, jé wat is het moeilijk om even vijf minuten niets te doen. Ik heb er nooit bij stil gestaan (-zeten) dat er, in mijn leven althans, nooit een moment is waarin je niks doet, of je leest, of eet of kijkt, of denk na, loopt, werkt enz enz. Ik daag iedereen uit om drie keer per dag stil te zitten en hoogstens aan je nek te denken, gewoon tussen de bedrijven door. Misschien ligt het wel aan mij hoewel ik niet echt een druk figuur ben en meestal rustig overkom. Het is mij in ieder geval opgevallen hoe moeilijk het is. Met mijn Noorse lessen gaat het goed, tenminste, naar mijn idee. Nu hebben ze alleen op mijn werk de smaak te pakken in het Engels praten, mijn baas kwam zelf van de week naar mij toe hoe fijn het is dat ze nu weer hun Engels kunnen opfrissen! Begin ik in half gebakken Noors, gaan ze terug praten in het Engels, denk dat ik maar Nederlands ga praten als ze dat doen. Maar het is wel leuk om zo’n rare, ongebruikelijke taal te leren, je hebt er weinig aan zolang je niet in Noorwegen bent maar dat doet er niet toe.