ffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffff
fffffffffffffffffffffffffffffffffffffff
fffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffff
fffffffffffffffffffffffffff
fffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffff
fffffffffffffffffffffffffffffffff
ffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffff
fffffffffffffffffffffffffffffffffffffffff
ffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffff
fffffffffffffffffffffffffffffffffffffff
ffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffff
ffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffff

vrijdag 6 april 2007

Zomaar

Voor dovenmansoren.

Waarom nog schrijven voor dovenmansoren?

Waarom nog schrijven voor dovenmansoren?

Waarom schrijven al eeuwen,

voor doven die wijzen zoveel?

Te vertellen hebben ze al,

van het nieuwe en herhaling het oude.

Maar voor doven en blinden die,

horen en lezen.

Maar niet willen,

niet kunnen?

Niet begrijpen.

Waar wijzen naar wijzen.

Waar wijzen naar wezen.

Waar je wil wezen.

Voor je toekomst voorzien.

Maar men is niet geïnteresseerd.

Te druk met niet zien wat is buiten.

Maar van binnen,

een doolhof dat vol is van,

muren te luid.

De oorzaak van hun doofheid,

voor wat is daarbuiten,

hun hoofden geschreven.