ffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffff
fffffffffffffffffffffffffffffffffffffff
fffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffff
fffffffffffffffffffffffffff
fffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffff
fffffffffffffffffffffffffffffffff
ffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffff
fffffffffffffffffffffffffffffffffffffffff
ffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffff
fffffffffffffffffffffffffffffffffffffff
ffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffff
ffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffff
Vrijdag was het weer is helder weer. Het is een paar weken redelijk bewolkt geweest waardoor het nog niet zo op viel dat het al weer lang licht is. Ik reed savonds om half twaalf naar huis en het was nog stralend licht. Ik was in Narvik naar de bioscoop geweest en normaal is het dus pikkedonker als je buitenkomt en naar huis rijd. Maar nu kwam ik dus bij daglicht aan en de foto die je ziet is uit mijn raam gemaakt iets naar twaalven. Het gevolg van al dat licht was dat ondanks de extra donkere gordijnen mijn interne klok toch nog aangaf dat het pas negen uur was of zo, helemaal in de war en om een uur of drie sliep ik pas. In de morgen al weer vroeg op gestaan om met Kyien naar Tromsø te gaan. Zo kom je er nooit en zo voor een tweede keer in korte tijd. Maar bijna waren we er niet gekomen. Na een kilometer of honderd begaf de auto van Kyien het opeens, gebroken distributieriem. Sneu voor hun, hij had net een beurt gehad met veel kosten en nu dit weer. Maar gelukkig functioneert het wegenwacht systeem hier ook, tenminste, wat er voor door moet gaan.
De auto die ons kwam halen leek zelf ieder moment uit elkaar te kunnen vallen. Maar de beste man was wel heel aardig en heeft ons met zijn eigen auto naar het dorpje dichtbij gebracht waar de bussen vertrekken. Nu is het openbaar vervoer hier erbarmelijk slecht geregeld. Op zaterdag rijden er maar twee bussen tussen Narvik en Tromsø, dat is het, geen treinen hier alleen maar die twee bussen. Het was inmiddels twaalf uur en eigenlijk wilden we weer terug want we dachten dat we het nooit meer zouden halen binnen een redelijke tijd om nog een beetje te kunnen winkelen in Tromsø. De bus naar Tromsø was net geweest en de bus naar Narvik, naar huis dus zou om vijf uur gaan. Vijf uur wachten bij een tankstation en drie winkels zagen we niet zitten dus zijn we gaan liften. Het was Kyiens idee maar eigenlijk flapte het eruit want ze had nog nooit gelift dus daar stond ik dus, die paar auto’s te verleiden ons een lift te geven. Met weinig succes maar na een kwartiertje duwde ik Kyien naar voren en nu jij zij ik en schuchter stak ze der duim op en prompt stopte er een grote vrachtwagen. Toch een voordeel als je een wandellende attractie bent want dat ben je hier als zwarte vrouw van 187 met een grote bos haar. De mensen kijken altijd naar ons, naar haar natuurlijk, alsof ik met een giraf loop of zo, heel apart. Uiteindelijk zijn we dus nog in Tromsø beland en was, hoe typisch, de winkel dicht waarvoor Kyien hier was, na al die moeite. Vandaag lekker in het zonnetje gezeten en gelezen, lekker niksen.
Vrijdag was het weer is helder weer. Het is een paar weken redelijk bewolkt geweest waardoor het nog niet zo op viel dat het al weer lang licht is. Ik reed savonds om half twaalf naar huis en het was nog stralend licht. Ik was in Narvik naar de bioscoop geweest en normaal is het dus pikkedonker als je buitenkomt en naar huis rijd. Maar nu kwam ik dus bij daglicht aan en de foto die je ziet is uit mijn raam gemaakt iets naar twaalven. Het gevolg van al dat licht was dat ondanks de extra donkere gordijnen mijn interne klok toch nog aangaf dat het pas negen uur was of zo, helemaal in de war en om een uur of drie sliep ik pas. In de morgen al weer vroeg op gestaan om met Kyien naar Tromsø te gaan. Zo kom je er nooit en zo voor een tweede keer in korte tijd. Maar bijna waren we er niet gekomen. Na een kilometer of honderd begaf de auto van Kyien het opeens, gebroken distributieriem. Sneu voor hun, hij had net een beurt gehad met veel kosten en nu dit weer. Maar gelukkig functioneert het wegenwacht systeem hier ook, tenminste, wat er voor door moet gaan.
De auto die ons kwam halen leek zelf ieder moment uit elkaar te kunnen vallen. Maar de beste man was wel heel aardig en heeft ons met zijn eigen auto naar het dorpje dichtbij gebracht waar de bussen vertrekken. Nu is het openbaar vervoer hier erbarmelijk slecht geregeld. Op zaterdag rijden er maar twee bussen tussen Narvik en Tromsø, dat is het, geen treinen hier alleen maar die twee bussen. Het was inmiddels twaalf uur en eigenlijk wilden we weer terug want we dachten dat we het nooit meer zouden halen binnen een redelijke tijd om nog een beetje te kunnen winkelen in Tromsø. De bus naar Tromsø was net geweest en de bus naar Narvik, naar huis dus zou om vijf uur gaan. Vijf uur wachten bij een tankstation en drie winkels zagen we niet zitten dus zijn we gaan liften. Het was Kyiens idee maar eigenlijk flapte het eruit want ze had nog nooit gelift dus daar stond ik dus, die paar auto’s te verleiden ons een lift te geven. Met weinig succes maar na een kwartiertje duwde ik Kyien naar voren en nu jij zij ik en schuchter stak ze der duim op en prompt stopte er een grote vrachtwagen. Toch een voordeel als je een wandellende attractie bent want dat ben je hier als zwarte vrouw van 187 met een grote bos haar. De mensen kijken altijd naar ons, naar haar natuurlijk, alsof ik met een giraf loop of zo, heel apart. Uiteindelijk zijn we dus nog in Tromsø beland en was, hoe typisch, de winkel dicht waarvoor Kyien hier was, na al die moeite. Vandaag lekker in het zonnetje gezeten en gelezen, lekker niksen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten