epicondylites laterale

Ik heb al een paar weken last van mijn epicondylites laterale ter hoogte van de aanhechting aan de humerus. Ik ben daarvoor naar de dokter geweest deze week en die heeft mij een paar pillen gegeven om de ontsteking te onderdrukken en ik moet (och wat erg zeg) een weekie thuis zitten en mijn epicondinges wat rust geven. Ik heb er sinds ik op de Bataviawerf heb gewerkt wel vaker last van gehad maar meestal was het na een paar weken wel weer verdwenen maar nu ging het maar niet weg, daar maakte ik mij dus zorgen om. Maar het zal wel goed komen, volgens de dokter moet ik niet teveel repeterende bewegingen maken met die arm (ik heb een tenniselleboog, als het plaatje je die hint al niet had gegeven) dus ik heb al een tijdje niet meer getafeltennist en gebowld en ik denk dat ik nu echt een vriendin nodig heb om…ja dat verzin je zelf maar. Het geeft mij in ieder geval tijd om meer te oefenen met schrijven, ik krijg de smaak steeds meer te pakken en oefening baard kunst zegt men. Ik kom wel weer steeds terug op de filosofie maar ik doe nu in ieder geval een poging het in te passen in een verhaal en ik wil wat meer gaan experimenteren met sfeer beschrijving maar ik heb in mijn leven misschien 20 romans gelezen dus ik moet het voornamelijk van mijn eigen fantasie hebben.

Met de Biskop, de boot, gaat het ook goed. Ze zijn druk bezig de boel waterdicht te maken, het dek bedoel ik natuurlijk. Niet een erg leuk klusje dus ik heb precies op tijd last van deze blessure, ieder nadeel heeft zo zijn voordeel blijkt maar weer is. Het monteren van het stuurhuis waar ik mee bezig ben gaat goed. Ik heb weer een hoop oud en rot hout vervangen voor nieuw hout, altijd een leuke klus met als uitdagend het mooi passend maken van het nieuwe onderdelen, volgens mij gaat dat allemaal goed, ik krijg geen klachten in ieder geval. Deze week ben ik begonnen met het verwijderen van het dak om het te vervangen en te controleren hoe het hout waar het dak al meer dan 50 jaar op rust er bij ligt. Weinig rottigheid alleen heeft één van de vrijwilligers in al zijn enthousiasme en hulpvaardigheid zijn volle gewicht steun laten zoeken op een deel van het dak dat niet ondersteund word, het afdakje boven de deur; die is dus afgebroken en de spijkers die niet weg konden komen hebben toen maar besloten stukken hout in splinters te veranderen door ze hardhandig weg te drukken. Wordt vervolgt.

Verder is het weer hier nog steeds wat wisselvallig maar nu veranderd tijdens de dag in plaats van dagelijks. We hebben al een paar keer buiten gezeten tijdens de koffie pauze en dan kan het gewoon echt warm zijn hier en gisteren, we zijn naar Pirats of the Carebean geweest in Narvik, hebben we een biertje gedronken buiten om half negen, op het terras van een café en we waren niet de enige. Het is dan natuurlijk geen zonnebrillen en zweten weer maar een graad of 16 was het wel en dan is het best lekker, met een dun jasje aan. Het blijft trouwens nog steeds raar dat het niet meer donker word in de nacht, het is nu over twaalven nu ik dit schrijf en aan het licht te zien had het ook even over twaalven in de middag kunnen zijn. Over die film trouwens, veel verwachtingen natuurlijk en het was ook wel spectaculair maar ook lang en het verhaal was wat verwarrend, op een gegeven moment wist in niet meer op wel boot ik mij nou bevond en er zal ook wel weer een vierde komen aan alle open eindes die ze lieten te merken.