de mieren n...

Het is weer vrijdag. Ik heb een vermoeiende week gehad, komt vooral door mijzelf hoor, moet ik maar wat eerder naar bed. Maar na een dag buiten werken ben je blij dat je even op de bank zit. Deze week heb ik een aantal dagen alleen gewerkt en dan is het tempo een stuk hoger waarin der gewerkt wordt. Niet dat mijn collega’s langzaam werken hoor maar er wordt tussendoor nog wel is wat af gerommeld. Mijn collega annex projectleider van de Fuglø Endre heeft voor het eerst de verantwoording voor een boot dus het is allemaal wel spannend voor hem en dan moet hij ook nog met zo’n Nederlander werken die overal wel een mening over heeft. Je kunt ook wel merken dat ze nogal afgelegen wonen hier zo, ik ben maar vier jaar ouder maar af en toe heb ik het gevoel met jonge jochies te werken die nog niet precies weten hoe ze zich moeten gedragen in de grote mensen wereld en dan hebben ze ook nog allemaal jonge kinderen, misschien heb ik al wel iets teveel gezien. Ik denk dat je het wel kunt vergelijken met een boer “ut ooosten” van het land die voor het eerst moet samen werken met een Amsterdammer. Maar het went wel… voor hun. Alle tanks zijn nu wel uit de Fuglø dus dat schiet aardig op en ik heb een grote legertent opgebouwd die ooit door harde wind was kapot gescheurd, daarin kunnen we alle losse onderdelen bewaren voor de komende paar jaar. Verder hebben we ook een mieren neuker op het werk (een maurknuller in het Noors), hij had foto’s genomen met zijn eigen camera in opdracht van het werk en nu wil hij daar de copyrights op omdat het zijn camera is en niet die van het werk, ja je verzint is wat. Het gevolg van het verhaal is dat er nu niemand meer foto mag maken tot is uitgezocht hoe dat zit, hij had ook commentaar dat ik foto’s nam van het werk en op het net zette, alsof we staats geheimen maken. Mijn chef zegt dat ik mij niet druk moet maken hij vindt mijn site hartstikke leuk. Ik hou mij wel in, ik ben hier tenslotte nog maar net, 50% van Gaal is voorlopig genoeg voor de gemiddelde Noor. Al deze kleine ergernissen verdwijnen als sneeuw tijdens een regenbui als ik met de honden op pad ben, dat doe ik nu twee keer per week. Van de week ben ik s’avond’s alleen in het donker op pad gegaan, ja, ik moest bij de tweede bult nadat ik het riviertje gepasseerd was links afslaan en dan zou ik weer op het pad komen, nooit geen riviertje te zien natuurlijk nu alles wit is dus op een gegeven moment heb ik de boel maar omgekeerd. Probeer dan maar is 10 honden aan een touwtje op een pad tussen de bomen te keren. Ik het sneeuw anker eruit en naar de voorste hond gelopen om ze zo te begeleiden de andere kant op, ze snapten er niks van, je zag ze denken “waarom gaan we nou niet verder,, maar ik wist dat het pad verderop alleen maar moeilijker wordt, het was al lastig met vijf honden en nu heb ik er tien bij me en dat gaat een stukje sneller. Afijn ik had ze omgekeerd en nu gingen we du op een smal kronkelig paadje terug, naar beneden…En daar lag ik dus, kon nog net de slee vast houden zodat de honden er niet vandoor gingen, sto sto riep ik en ze stopten, voor de zekerheid maar een lijn aan een boompje vast geknoopt want ik moest mijn ballast ophalen dat dertig meter eerder uit de slee was gedonderd. Kom ik terug, hadden de twee voorste honden besloten om een kijkje te nemen wat ik aan het doen was met als gevolg dat er zo’n vijf honden in de knoop zaten. Een puzzel dus maar gelukkig hebben de honden geleerd om rustig te blijven als je ze uit de knoop haalt anders breken ze zo wat als de touwen om hun poten zitten. Maar het is niet makkelijk, de slee staat vast aan een boompje, die al aardige tekenen van ontworteling begon te vertonen, en de voorste honden willen gaan, mensen met honden weten hoe graag honden uit willen, hou ze dan maar is tegen, voor rede zijn ze dan niet vatbaar. Maar ja ik heb het gered en het berkenboompje ook en boven op de rem staande ben ik weer thuis gekomen, voor het volgende rondje. Een training duurt nu ongeveer twee en een half uur maar later in het seizoen kan het zomaar zes uur duren. Maar het is leuk om te doen en ik kan nu al aardig sturen met het sleetje zodat ik meer tijd heb om op de honden te letten. Je moet namelijk goed op de conditie letten van de honden, hoe ze lopen, zijn ze geblesseerd ook mogen ze niet plassen om te markeren, geen seks tijdens het werk. Zo zijn er wel meer dingen waar je op moet letten. Ivar heeft mij geleerd hoe ik bij een hond kan controleren of hij overbelaste of verrekte spieren heeft, ik mag zijn slee slopen maar de honden is hij heel zuinig op. Nu ben ik bezig om de namen te leren en welke honden kunnen leiden, welke lui zijn of graag links of rechts loopt enzovoort. Al met al komt er heel wat bij kijken maar ik heb er weer een hobby bij en deze ervaring kan ik goed gebruiken voor mijn toekomst hier in Het hoge Noorden. Ik heb op mijn werk al wat rond gevraagd over het een en het ander, het is bijvoorbeeld geen punt om op een andere manier extra geld te verdienen of daar voor onbetaald vrij te krijgen. Mijn eigen chef wil graag een halfjaar in het buitenland gaan werken en dat is gewoon mogelijk. Ik wil al jaren iets met toeristen gaan doen om daarmee ooit in een deel van mijn broodwinning te gaan voorzien. Ik kan in de toekomst in de vakanties alvast gaan oefenen en dan is het dus mooi dat ik nu met die honden bezig ben en de omgeving leer kennen. Mijn bootje komt er waarschijnlijk ook aan, er is toestemming van de overheid om hem over te nemen, nu nog even kijken of het een goede boot is en dan heb ik zomaar voor niks een ex vissersboot, waar toeristen ook op mee kunnen, het moet tenslotte een boot blijven die het nageslacht en de toeristen laat zien hoe een Noorse vissersboot er uit ziet. De mensen hier, net zoals in Nederland, zeggen allemaal wel dat een grote boot een hoop tijd en geld kost maar meestal zijn dat mensen met een gezinnetje (kost ook veel tijd en geld) en dus niet echt avontuurlijk ingesteld, gesetteld als ze zijn met de meeste schaapjes al op het droge. De mensen die mij kennen weten dat ik doodsbang ben voor schaapjes en het droge. De toekomst ligt dus open voor mij hier in Noorwegen en hoewel het hier zijn mij niet fundamenteel anders zal laten denken en voelen, wat ik ook niet verwachte, kan ik wel concluderen dat ik mij liever hier in deze mooie omgeving afzet en druk maak op van alles en nog wat dan in het voor mij uitzichtloze (letterlijk en figuurlijk) Holland. Zo zie je maar wat zo’n Noorse maurknuller in mij teweeg brengt, nu ik er zo over denk ook wel weer iets positiefs, ik laat jullie even weten hoe ik mij hier voel, zoals mijn grote vriend al zij ,,er is geen goed en kwaad”. Zo nu ga ik een chocolade cake bakken en dit op mijn site zetten en is kijken hoe het in Nederland is volgens het internet.