Ik heb weer lekker gewerkt deze week. Met de Fuglø gaat nu alles voorspoedig, ik heb er de hele week alleen op gewerkt, Endre heeft andere bezigheden en ik heb al aangegeven dat ik het liefst op de Fuglø blijf werken, je moet ook hier in Noorwegen voor jezelf opkomen. Omdat ik een hijsbewijs heb gehaald in Nederland mag ik ook de autokraan bedienen die op de vrachtwagen zit van de werf. Een autokraan is zo’n kleine hydrolyse kraan die vaak net achter de cabine zit, het is wat anders dan een grote mobilekraan maar het is wel weer een groot stuk speelgoed om mee te spelen en dat is altijd leuk. Wat ook leuk is, is het rijden in die vrachtwagen, ik mag het terrein wel niet af maar een klein beetje “vrachtwagen gevoel” krijg ik wel, het is wat anders dan in een autootje rijden, vooral de draaicirkel geeft mij nog wel is problemen maar verder is het niet moeilijk. In ieder geval is de Fuglø nu helemaal leeg en is de stalen cabine er ook af. Op een stuk aluminium reling op het achterschip na is er nu alleen nog maar hout over. Ze zijn nog met de helling bezig, dat duurt nog zeker’s twee weken, dus veel kunnen we nog niet doen maar ik ben al wel begonnen om in het ruim de binnenhuid weg te halen zodat er een inschatting kan worden gemaakt van de staat van het schip ivm. verdere aanvraag van subsidies. Het stelt niet zoveel meer voor, als je hard niest, nies je er zo een gat in, maar ik begrijp dat, dat juist goed is, weer voor jaren werk, ja zo kun je het ook zien. Endre maakt zich wel druk trouwens, ik heb er nog niet zo’n kijk op maar het schijnt dat er niet, vanuit de leiding, een duidelijk doel is voor de Fuglø (en de werf opzich) en dan met name wat betreft de methode van restaureren. Wil je een exacte kopie maken van het schip zoals hij was bij aankomst, wil je hem terugbrengen naar een oudere staat, wil je er een museumschip van maken of wil je de verschillende stadie van het leven gaan onderzoeken. Dit alles is van belang voordat je begint met het uit elkaar halen van een schip; als je een kopie wil maken dan zul je alles moeten opmeten en vele schetsen en tekeningen maken en voorbeelden bewaren van de gebruikte materialen maar als het een museumschip wordt dan kun je delen origineel houden en bijvoorbeeld het ruim naar eigen inzicht herbouwen, daar komt toch een tentoonstelling ruimte. Ook speelt er mee hoeveel historisch onderzoek je wil doen, ik haal nu bijvoorbeeld de binnenhuid weg en laat zorgvuldig alle nagels en houten pennen zitten zodat we aan de hand daarvan een patroon kunnen ontdekken. Je moet niet vergeten dat het schip 130 jaar oud is en dat je dus sporen kunt vinden van alle verbouwingen, vermoedelijk is maar 10% origineel, we hebben onder in het schip al wel de oude eiken binnenhuid ontdekt. Nu doen we dus al deze dingen zo zorgvuldig als mogelijk maar eigenlijk wil Endre van de leiding horen wat de bedoeling is met de Fuglø. Maar ze werken al jaren met deze onduidelijke instelling en ik weet uit eigen ervaring hoe moeilijk het is om daar verandering in te krijgen, ik probeer Endre het inzicht van onze grootste vaderlandse filosoof in te laten zien ’ieder nadeel heeft zijn voordeel’ met als voordeel: als niemand je verteld wat te doen dan kun je het lekker op je eigen manier doen maar ik denk dat hij zijn eigen plek nog niet genoeg durft af te dwingen. In onze discussietjes verschuilt hij zich nog wel is achter zijn gebrekkige Engels maar dat vind ik maar smoesjes, ik vind het echter allemaal vermakelijk hoor, als nieuwkomer heb ik nog de luxe om lekker op de tribune te gaan zitten en te kijken naar het gebeuren voor mij, ik versta het Noors nu al redelijk dus ik kan ze wel volgen maar ik ben wel zo beleeft om mij mening niet te luid te verkondigen, ik houd het nog bij voorbeelden zoals ik het zou doe (kan ook laag-bij-de-gronds en steek-onder-waterig zijn) en mijn manier van werken. Mijn ’niet lullen maar doen’mentaliteit is voor een Nederland niet erg hoog, ik ’mits en maar’ graag maar vergeleken met die Noren die ik nu heb meegemaakt ben ik een echte Nederlander. Regelmatig is het van “o, ben je al klaar” of “o, dat heb je al gedaan” en dan wil ik mijzelf niet op de borst kloppen hoor maar in Nederland, waar het water ook niet wacht tot je een besluit hebt genomen, gaat het allemaal iets vlotter. Ik zie ze hier wel is kijken naar situaties, der omheen draaien, zucht en steun en dan pak ik de haakse slijper en hupsekee doormidden en ophijsen die zooi, niet zo moeilijk doen. En dan zie je ze met grote ogen kijken van wat gebeurt er nu,” o, het is al van het schip af, o, het is al klaar dat was makkelijk.” Af en toe moet je ze een beetje “achter de vodden zitten”. Maar het is allemaal niet ergerlijk hoor, wie ben ik om hun te veroordelen, zolang ik mijn gang maar kan gaan. Ik heb trouwen geen foto’s, mag nog steeds niet maar de bazin heeft mij gegarandeerd mij niet druk te maken het zou wel goed komen. Dat het wel goed komt heb ik wel een klein beetje twijfel in gekregen, de bazin, Anita, was er vrijdag en ik moest nog wat ondertekenen en had zelf nog wat vraagjes omtrent die foto’s en mijn vakantie dagen, hoe het zit met de dagen die ik nu heb op gebouwd, of ik die mag meenemen naar volgend jaar zodat ik volgend jaar meer dagen heb, daar begon het mis te gaan, ja ik mocht dagen meenemen, naar 2008. Het gaat te ver om het hele gesprek met al zijn spraakverwarring (zij spreekt het slecht Engels van allemaal) letterlijk te herhalen maar het komt hier op neer dat je in Noorwegen eerst een jaar moet werken voordat je recht hebt op 5 weken betaalde vakantie, met andere woorden, ik heb nu ongeveer 8 dagen opgebouwd en dat zijn mijn betaalde vakantie dagen voor heel 2007 (!). Nu is dat op zich niet zo’n groot probleem, als je het maar weet, ik zie het al helemaal voor mij: volgend jaar zomer, ik ga naar mijn baas en zeg ,,ik ga vier weken met vakantie” en hij zegt ,,fijn voor je maar dan heb je een maand geen loon” nou dan heb je de poppen aan het dansen. Van dit soort dingen gaat mijn bloed dus koken, dat er niemand op de gedachte is gekomen om mij dat even te vertellen, ik heb van zeker vier verschillende mensen gehoord dat ik volgend jaar vijf weken vakantie heb, ik heb wel vakantie, maar niet betaald, ze gingen er allemaal vanuit dat ik dat ook wel wist. Niet even verder denken dan je neus lang is, denken dat de hele wereld is zoals jou wereld is, stap één van een hoop ellende op deze wereld. Daarom maak ik mij er ook zo druk om, ik hou er niet van als mensen hun zaakjes niet voor elkaar hebben, ze zijn hier echter allemaal te aardig om ze van onverschilligheid te betichten maar ze kunnen maar beter niet naar mijn mening hierover vragen. Ze zijn namelijk ook zo attent om mij te bellen als er een mooie noorderlicht te zien is, van de week twee collega’s vlak achter elkaar, en inderdaad dit was tot nu toe de mooiste die ik tot nu toe gezien heb. Hij bedekte de halve hemel, aan één kant scheen het omhoog vanachter de bergen en dat ging over in een soort halve cirkels, een stuk of vier die bewogen. Dit keer bewoog het trouwens veelmeer dan de andere keren, het was wel weer alleen maar groen maar nu zag je het echt uit het zwart van de hemel tevoorschijn komen en weer verdwijnen, heel mooi om te zien. Ik heb die avond een paarkeer buiten gestaan om te kijken. Morgen ga ik naar de Frank Roy kijken (“mijn”bootje), het is 3 uur rijden hier vandaan dus dat is alleen al mooi, het is richting de Lofoten en dan rechtsaf. Ik hoop dat het een goede boot is want ik heb nu wel zin om er op te gaan wonen. Van de week hebben we wel uitgevonden dat er een paarjaar geleden een brand aanboord is geweest en dat daarom het interieur er zo mooi uit ziet, morgen weten we meer.