Denkend aan Holland

Klik op de foto om de tekst te lezen

Gisteren heb ik het afscheidscadeau gekregen dat ik onderweg naar Noorwegen was verloren, de postbode heeft er 10 dagen over gedaan, vast via Zwahylie gereisd. Het is het wel bekende gedicht over Nederland van Marsman, Denkend aan Nederland… Ik wist trouwens niet dat het over politiek ging, maar zo leer je nog eens wat. Mijn internet aansluiting komt er ook aan, het is gisteren op de post gegaan dus dit weekeind ben ik dan eindelijk online als alles goed gaat. Vandaag ben ik ook gebeld door de Honda eigenaar, een paar weken geleden heb ik het daar over gehad, of ik nog steeds interesse had. Natuurlijk heb ik dat, ik was net van plan om hem te bellen omdat mijn sofie nummer ook onderweg is en ik dus binnenkort een bankrekening kan openen zodat ik de bankdirecteur is lief in de ogen kan kijken voor wat extra geld. De Honda man hoeft maar 4000,- kronen te hebben ipv de 7000,- die hij eerst vroeg, ik denk dat zijn vader tegen hem gezegd heeft dat ik niet zo vel poen heb en dat het daarom wat lang duurt en hij moet van zijn auto af. Het zelfde bedrag ben ik kwijt om hem over te schrijven en dan een verzekering erbij en ben ik voor zo’n 10000,- kronen klaar (delen door 8 voor Euro’s). Dat valt allemaal nog wel mee, hij heeft wel 380000 duizend kilometer gereden dus het blok zal wel niet meer al te lang mee gaan maar hij is wel net voor 2 jaar gekeurd en er zitten zo goed als nieuwe winterbanden op (a 3500,-kronen) en een set goede zomerbanden. Dus eigenlijk heb ik twee setjes goede banden plus velgen gekocht met een auto erbij. Endre ging meteen op het internet rondneuzen naar tweedehand motorblokken van de sloop en rond de 7000,- kronen koop je een blok dat rond de 100000 km heeft gelopen, dus als het echt niet meer wil dan kan er altijd voor weinig een vervangend blok in. We zullen wel zien hoeveel geluk (not) ik dit keer heb met deze auto. Eergisteren ben ik wezen voedballen met Bjørn, er is net een nieuwe overdekt voetbalveld geopend en een paar Gratangernezen hebben het woord rond laten gaan dat het wel leuk is om te gaan voetballen, gewoon voor de lol, niks geen club of zo. Het was hartstikke leuk, hoewel ik in geen jaren meer gevoetbald heb was ik weer hartstikke fanatiek, net als de rest overigen. Er zijn een paar jongeren maar de meeste zijn toch wel 30 + tot boven de vijftig. Het was weer net als vroeger, alle kneusjes, ik dus ook, liepen voor spek en bonen hard rond en de goeie voetballers gaven elkaar de bal. Ik kan het ze ook niet kwalijk nemen, ik en de rest van de kneusjes raken ook geen bal fatsoenlijk, jé wat is dat moeilijk zeg, je wilt de bal, schreeuwt er om en dan heb je hem en dan… paniek, wat moet ik ermee en je geeft hem een trap, nee het is nog niet zo eenvoudig. In mijn herinneringen was het toch wat makkelijker, en was ik ook stukken soepeler. IJskoud (geen warming-up) en fanatiek, dat geeft problemen, dat kan ik je vertellen, de dag erna had ik last van mijn rug, ik heb niet fatsoenlijk kunnen werken en ben halverwege de dag naar huis gegaan, Bjørn ook al en hij is ook nog is tegen zijn enkel geschopt, stelletje bejaarden dat we er zijn. We zeiden al dat het geen goed idee zou zijn om met het hele bedrijf te gaan voetballen, kunnen we de boel wel sluiten. Maandag proberen ik het weer en dan met een warming-up en eerst wat balletjes over trappen en iets rustiger aan doen want het is wel leuk om te doen, lekker rennen en zweten, we speelden anderhalf uur achter elkaar maar het leek maar een half uurtje, dat zegt al genoeg. Vandaag had ik geen last meer van mijn rug dus heb ik weer een hoop van de binnenhuid van de Fuglø weg kunnen halen, ik heb er geen foto’s van, morgen heb ik een gesprek met de grote baas, ik ben benieuw, ze moet wel met verdomd goede argumenten komen waarom mijn foto’s niet op het net mogen, maar waarschijnlijk hoef ik alleen maar een link te maken naar hun eigen site, Bjørn had al iets gehoord. Ze willen het vast zwart op wit, daar houden ze hier van, vergaderen en dingen op papier zetten, ze had helemaal geïnformeerd wat er volgens de wet wel en niet mag, ik zou zeggen: doos kun je zelf geen beslissing nemen maar waarschijnlijk heeft ze die niet hierover of doet ze de dingen graag erg formalistisch maar als baas kun je daar zelf toch ook een beslissing over nemen lijkt mij, het zal wel aan mij liggen en ik hoop dat ik mijn alter ego niet hoef in te schakelen..