donker,eenzaam, verkiezingen

Het wordt al vroeg donker hier tussen de bergen, nog een paar weken en dan zal er geen licht meer zijn. Door de bergen heb ik de zon al een tijdlang niet meer gezien, ik weet niet wanneer de laatste keer was. Ik zie de zon wel schijnen op de bergen in het noorden, je ziet dan de silhouetten van de bergen achter je. De zonsopkomst is ook mooi en hier, dicht bij de noordpool duurt het ook langer voordat het licht volledig aan is dus kun je er langer van genieten. Ik ben nu wel een beetje van slag, om half drie krijg ik al allerlei neigingen om op te gaan ruimen, het is dan al bijna donker maar ik moet dan nog anderhalf uur, heb ik straks geen last meer van als het niet meer licht wordt. Gelukkig ben ik een nachtmens, ik hoef straks alleen maar de klok, bij thuiskomst, op twaalf uur te zetten en ik heb een nacht voor me om door te halen en toch kan ik op tijd naar bed. Ik vind het ook helemaal niet erg om hier alleen te zijn, sommige mensen om mij heen hier in Gratangen vragen wel is of ik het vol hou zo alleen, of ik met kerst naar huis ga willen ze ook graag weten, een beetje raar kijken ze wel als ik dan zeg dat ik mij hier minder alleen voel dan in Nederland, ja omdat te gaan uitleggen, daar schiet hun Engels meestal tekort voor, om maar niet te spreken over mijn Noors. Nu de mogelijkheid om uit te gaan er niet meer is had ik wel een klein gaatje verwacht, een gemis zou je het ook kunnen noemen maar daar is geen sprake van, kennelijk was het kroeg en shop leven toch een middel om iets te compenseren. En compensatie heb ik wel nodig, nu is dat afstand en eenzaamheid en meer tijd om met mijn oude vrienden in mijn boekenkast tijd te delen. Vanaf hier wens ik jullie in ieder geval veel plezier met stemmen morgen en of het nou Jan klaasen wordt of katrijn, om geld zal het wel weer gaan zoals alles in dit bestaan.