Frank-Roy

Gisteren ruim 400 km in de auto gezeten om naar “mijn” bootje te kijken. De reis ging naar Myre op de vesterålen, een mooie rit, op de heenweg konden we van het uitzicht genieten op de terugweg was het al donker. De collega, Sverre die dit voor mij heeft geregeld nam ook een Poolse kennis mee die geen woord Noors of Engels kon, dus dat was af en toe vriendelijk knikken en lachen, ook was er een man mee die ooit heeft gewerkt op een boot die altijd naast de Frank-Roy lag dus hij kende hem wel een beetje maar het ging ook om een gezellig dagje uit. Ik weet zijn naam niet maar die laatste persoon woont op een boot niet ver van mij vandaan dus ik heb al afgesproken om een keer langs te komen om is wat van hem te horen hoe het is om op een boot te wonen. De Frank-Roy ziet er goed uit, het is niet heel ruim van binnen maar met enig verbouwen kun je der wel een leefbare ruimte van maken. Hij is ook niet één van de mooiste schepen maar dat maakt mij niet zoveel uit. Er zit een hele goede motor in en dat was meteen een teleurstelling want er heeft iemand 35000,- Kronen (Bijna 4500,- Euro) voor de motor geboden dus het is even afwachten hoe dat verder gaat, ik heb dat geld in ieder geval niet en hoewel het natuurlijk nogsteeds een koopje is wacht ik echter liever op een volgende kans, het is dus weer even wachten. De boot is verder trouwens behoorlijk kompleet met alle apertuur aanboort die je nodig hebt, de radar en GPS zijn wel wat oud maar daarom is het ook niet veel meer waard, dat spul word steeds goedkoper. De wc doet het en er is warm water, alles is wel een beetje smerig, de laatste eigenaar is gewoon vertrokken dus alle potten en pannen zijn er nog net als pakken met eten en andere huishoudelijke spullen. Er zit ook een soort kachel/oven/fornuis in die op diesel werkt volgens mij, daar moest ik zuinig op zijn werd mij verteld.

Nadat ik alles is goed bekeken had zij we naar een heel leuk plaatsje gegaan, Sverre weet heelveel van de cultuur en omgeving af dus hij heeft altijd wel wat te vertellen en te laten zien. Het plaatsje waar we heen gingen heet Nyksund, een paar jaar geleden was het dorpje, met zo’n 40 huizen schat ik, op één persoon na verlaten en vervallen. In de jaren 60 werd het dorp slachtoffer van een Noorse maatregel om verafgelegen plaatjes op te doeken en dus vertrok iedereen met enige tegenzin. Maar een aantal jaar geleden hebben een aantal liefhebbers het dorp weer voor een grootdeel opgeknapt en nu komen er redelijk wat toeristen op af. Er is een jeugdherberg dat gerund wordt door een Duitsers, daar hebben we een hapje gegeten en wat geklets, hun zijn ook bezig met het opknappen van een boot, eigenlijk zijn ze bezig met plannen maken voor het opknappen van een boot, het kwam dus goed voor ze uit dat wij langs kwamen, voor ons was het ook nog nuttig want een collega van die Duitser heeft vroeger op de Frank-Roy gevaren, hij zij dat de boot technisch wel goed in orde was maar dat zijn vaar eigenschappen op de volle zee niet even gemakkelijk zijn, niet echt van belang voor mij want voordat je op de volle zee bent heb je al 1000,- Euro diesel op gestookt dus dat doe je niet eventjes voor de lol. Het was ook weer is lekker om de zee te zien, ik woon ook wel aan de zee, het water is zout, maar er zijn bij mij geen golven en het waait hier bijna nooit dus dat noem ik geen zee. Het was al donker dus ik heb niet veel foto’s kunnen maken maar geloof mij maar dat het er allemaal heel idyllisch uitzag, er wonen ook bijna alleen maar kunstenaars, je kunt er ook niks anders, even naar je werk rijden is er niet bij, niet alleen door de afstanden maar ook omdat de toegangsweg niet altijd te gebruiken is. De Duitser vertelde dat hij ook net genoeg verdiende om rond te komen maar dat ze elkaar allemaal helpen en ook bewust zo leven. Ik kreeg meteen nijgingen om mijn boeltje te pakken en er ook te gaan wonen, maar ja, laten we dat maar niet doen. Ik ga er nog wel is een keertje heen, vaak zijn dat soort groepen mij wat te klef en moet ik het maar gewoon bij mijn hutje op de hei houden.